บูชิโด

ไผ่ม่วง

อุทัยบนฟ้าขาว                  ยังเรื่อราวคงนิรันดร์
วิญญาณความมุ่งมั่น                   แลเกียรติอันเทิดบูชา
         ทะนงเลือดนักรบ               มอบจอมภพกษัตรา
แลชาติกำเนิดข้า                        มาตุภูมิจักเกรียงไกร
         เพลงชาติคงแผ่วทุ้ม           หากแต่กุมทุกดวงใจ
เป็นหนึ่งดึงรวมไว้                      ราวเหล็กกล้าที่หลอมแดง
         สาเกไอยังกรุ่น                  ดับว้าวุ่นขุ่นระแวง
เหล็กดีที่หลอมแกร่ง                        แรงเป็นดาบปลาบคมวาว
         สายลมอันศักดิ์สิทธิ์             แลอาทิตย์บนปีกขาว
ใบพัดสะบัดกราว                         ปีกเหล็กกร้าวทะยานลม
           .............................................................................
         
        อุทัยสู่อัสดง                            มิอยู่คงดังสิขรา
สถานการณ์ยุทธนา                        ปราชัยข้าหมดปราณี
        เสียเกียรติเลือกชีพวาย         เสื่อมเกียรตินายร้ายสิ้นดี
สิ้นเลือดทุกหยดนี้                          จะยอมพลีให้ทรงธรรม์
      สาเกจะอุ่นเลือด                       ระอุเดือดกว่าทุกวัน
ปีกเหล็กจะโถมทัน                          วินาศสัญพร้อมศัตรู      
      บูชิโด ใช่คำขาน                        คือวิญญาณของนักสู้
มาตุภูมิที่เชิดชู                                คู่เกียรตินายยิ่งกายใจ