วันที่ต้องดูหนังคนเดียว
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
หนึ่ง
เป็นอีกวันที่ต้องดูหนังคนเดียว
เรื่องราวของคนเปล่าเปลี่ยว เงียบเหงาหวั่นไหว
ดูเรื่องรักเศร้าๆ ก็ร้องไห้ลำพังต่อไป
ก็คงไม่มีใคร มาเต็มใจร้องไห้อยู่ข้างกัน
มาดูหนังคนเดียวอีกแล้ว
หนังตลกก็หัวเราะแผ่ว ๆ ได้แค่นั้น
ดูหนังหลายเรื่อง ก็แก้เหงาได้ไปวันๆ
และสุดท้ายก็ต้องกลับคนเดียวแค่ฉันไม่มีใคร
วา
จะรอเธออยู่ที่นี่
กับความทรงจำดีๆที่ยังกรุ่นใกล้
ไม่มีเธอตรงหน้า...ย่อมเหว่ว้าฉันเข้าใจ
แต่จะเหงาสักเท่าไหร่จะอดทน
รอให้เธอกลับมา...
เพราะที่ตรงนี้ความเหว่ว้ากำลังล้น
ไม่มีเธอฉันไม่อยากดูหนังกับใครสักคน
รอเธอกลับมาลบวันหมองหม่น...
และวันที่เหลือฉันคงเดินผ่านพ้นไปด้วยดี
เป็นกลอนที่เพื่อนคนนึงแต่งส่งมาให้ทางเมล์ และเราก็แต่งตอบกลับไปด้วยอารมณืประมาณนี้