@..แทนใจ (ชาย)

อัลมิตรา

เพ่งเพ็ญงามยามคืนดังฝืนจิต
ให้ครุ่นคิดคำนึงรำพึงหวล 
ถึงผู้หนึ่งซึ่งไกลหมายเย้ายวน
ยังอบอวลในคำเคยพร่ำวอน 
ร่ายกวีอ้อนว่าคราพานพบ
ครั้นอิงซบกอดแนบดังแอบซ่อน 
กลิ่นกายอุ่นหนุนตักมักอาวรณ์
กาลเก่าก่อนเราเคียงเป็นเยี่ยงเคย
แม้นผันคืนอื่นวันผูกพันอยู่
หมายให้รู้โฉมงาม...ดุจความเผย 
แสนห่วงใยใช่หยอกเพื่อหลอกเชย
คำอ้างเอ่ยจากใจหมายแก้วตา 
ยามราตรี...นี้จันทร์ตระหง่านงาม
ยังเรียงความร่ายกลอนดั่งย้อนว่า 
เพื่อกล่อมน้องผ่องพรรณตราบวันลา
เพียงเพื่อคราเจ้าตื่นจักชื่นใจ
ปราศวิจิตรการพจน์ที่รจน์ร่ำ
แต่คงย้ำจิตถึงตราตรึงได้ 
แสงนวลจันทร์พรรณงามอร่ามใจ
แลพิไลดุจน้องงาม...ตามกิริยา 
โอ้น้องน้อย...คล้อยหลับตราบคืนสิ้น
จงสมจินต์ตราบสางสว่างหล้า 
มิฝันร้ายไหวหวาดดุจอาชญา
คราแจ้มจ้าเฉิดฉันท์ชื่นบานนัก
อีกยุงเหลือบลิ้นไรหมายลอบย้ำ
อันน้ำคำคนร้ายได้ประจักษ์ 
อื่นคำลวงท่วงทีดุจผีทัก
แม่น้องรักล่วงผ่านมิหวั่นทรวง 
ให้หลับเถิดเฉิดโฉมประโลมหล้า
พี่มาหาในยามจันทร์งามห้วง 
แล้วร่ายคำจำเรียงเผดียงปวง-
กวีท่วงเคียงเจ้าดั่งเฝ้ามอง 
แม้นปราศตนจนจิตแนบชิดข้าง
แม่สำอางค์ยังเดียวดุจเกี่ยวข้อง 
เปรียบมัสยาคู่นทีที่เกี่ยวดอง
ดุจฟ้าร้องเพรียกฝนระคนลม 
ดุจภมรอ้อนมวลหอมหวลดอก-
บุปผาออกผลิแซมแง้มงามสม 
ทิชากรล่อนฟ้าถลาชม
ดุจคารมพี่ร่ายหวังให้เพลิน
หากสิ้นคำฉ่ำหวานอันซ่านจิต
แม่จงคิดถึงคราวพี่เย้าเกริ่น 
อันเพลงใดกล่อมให้มิใช่เมิน
หากล่วงเกิน...น้องเข้า...ขอกล่าววอน 
กาพย์กานท์กล่อมย่อมเสมือนดังเตือนอยู่
หวังพธูน้องน้อยคล้อยคิดก่อน 
ที่ห่างไกลใช่ว่ามิอาวรณ์
มิยอกย้อนแอบกลปนเล่ห์ใด 
คราน้องตื่นชื่นใจหายโศกศัลย์
ยามรุ่งวันสราญแท้แม้เป็นได้ 
มุ่งกิจการงานดื่นระรื่นใจ
สิ่งฝันใฝ่บรรจบประสบพลัน 
จงแย้มยิ้มพริ้มพราวทุกคราวที่
เผยวจีที่หวานอันหฤหรรษ์ 
มากไมตรีที่ใจได้แบ่งปัน
กี่คืนวันสรรค์สุข...ปราศทุกข์เอย ฯ