.....เหงา...เปล่าเปลี่ยว...เดียวดาย... ...วุ่นวาย...สับสน...ว้าเหว่... ...จุดหมาย...ข้างหน้า...เกินคาดคะเน... ....ยังเที่ยวเร่ร่อนหา...ใจ..ไว้พักพิง... ....อยากมีบ้าน...ไว้สำหรับ...ใจดวงนี้... ....ยังไม่มี...บ้านหลังไหน...ไว้พึ่งพิง... ....จนเดี๋ยวนี้...ขณะนี้...เกิดเป็นจริง... ....ไม่อยากทิ้ง..ไม่อยากไกล..ไปไหนเลย... ....เพราะฉันพบ..บ้านที่ดีที่สุดสำหรับใจแล้ว... .....เหงา...เปล่าเปลี่ยว...เดียวดาย... ...วุ่นวาย...สับสน...ว้าเหว่... ...จุดหมาย..ปลายทาง...ไม่โลเล... ...ไม่ว้าเหว่...เพราะเธอ...ให้...ใจพักพิง... ...สิ่งที่ดีที่สุด...สำหรับใจ...ในวันนี้... ...คือหัวใจของคนที่...ให้รักฉัน...เพื่อพักพิง... ....จากนี้ไป...สิ่งที่เกิด...คือความจริง... ...ไม่อยากทิ้ง...ไม่อยากไกล...ไปไหนเลย... ....เพราะฉันพบ...บ้านที่ดีที่สุดสำหรับใจแล้ว... ....พบแล้ว...บ้านที่ดีที่สุด... ....รู้แล้วว่า... .........บ้านที่ดีที่สุดคือหัวใจของคนที่เรารัก...... ....และ.... .........ที่ดีที่สุดสำหรับใจคือหัวใจของคนที่รักเรา.....
5 เมษายน 2546 15:01 น. - comment id 122501
การรู้ใจของเราเอง...เป็นสิ่งที่ดีค่ะ..ยินดียิ่งที่คุณได้พบ..สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับใจตนเองค่ะ... แวะมาทักทายและชื่นชมในบทกวี..ไพเราะมากค่ะ...ชื่นชม...ชื่นชม...!!!!!
5 เมษายน 2546 15:50 น. - comment id 122514
ค้างคาวมีบ้านด้วยเหรอ เกาะคอนนอน นี่นา
5 เมษายน 2546 20:09 น. - comment id 122590
มีใครคนหนึ่งบอกกับฉันว่า ถ้าหากกาลเวลาทำให้ฉันต้องแปรเปลี่ยน ฉันจะไม่เคยออกนอกใจเลยแม้ความปวดร้าวมาหมุนเวียน เขาจะไม่ตัดใจจากฉันแม้เจียนจะขาดใจ ถ้าหากวันใดในใจเค้าไม่มีฉันอยู่ เขาบอกให้ฉันรู้ว่า โลหิตจะไหล จังหวะเต้นของหัวใจ จะหยุดลงไปพร้อมฉันที่หลุดออกไปจาใจของเขา