ในดวงตา ที่แห้งผาก ยากจักรู้ ต้องทนสู้ ความเจ็บปวด รวดร้าวหนา พิษแห่งไข้ ให้รุมเร้า ทั่วกายา ในอุรา มีแต่เศร้า เงียบเหงาใจ ต้องทิ้งบ้าน ถิ่นฐาน ที่พำนัก เพื่อมาพัก รักษาตัว ในเมืองใหญ่ เพราะเจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย ไม่เหมือนใคร ไข้หวัดภัย มรณะผลาญ นานนับวัน ด้วยเมตตา ความสงสาร บันดาลจิต ช่วยชีวิต เพื่อนมนุษย์ สุดโศกศัลย์ พร้อมเหน็ดเหนื่อย เพื่อโรคร้าย หายเร็วพลัน และรอวัน ให้เธอสุข สิ้นทุกข์คลาย ในดวงตา ที่แห้งผาก หากได้เห็น ความหวังเป็น เช่นแสงไฟ ใกล้สลาย ดวงชีวี ค่อยริบหรี่ แล้วมลาย ชีพวางวาย ท่ามกลางสาย ฝนปรายโปรย....ฯ
ราชิกา 5 เม.ย. 2546 11:19 น. - ID 31763 
1194
13
0
5 เมษายน 2546 11:37 น. - comment id 122427
ขออภัยที่ห่างหายไปนานค่ะ....เพราะเตรียมพร้อมรับสถานะการณ์...ไข้หวัดมรณะ..คิดถึงเพื่อน...พี่..และน้องๆนักกลอนทุกท่านค่ะ.....
5 เมษายน 2546 12:24 น. - comment id 122433
แนวรอบอีกด้านของมนุษย์นอกจากนะห่ำหั่นกันเองแล้ว โรคร้ายก็เป็นศัตรูที่สำคัญและมีอานุภาพมมากเช่นกัน คนในวงการแพทย์ก็เหนื่อยกันมากขึ้น ตกอยู่ในภาพเดียวกันทุกที่ ผมก็เช่นกัน .... เป็นกำลังใจเพื่อตู่สู้กับ SARS นะครับคุณราชิกา
5 เมษายน 2546 12:24 น. - comment id 122434
แนวรอบอีกด้านของมนุษย์นอกจากนะห่ำหั่นกันเองแล้ว โรคร้ายก็เป็นศัตรูที่สำคัญและมีอานุภาพมมากเช่นกัน คนในวงการแพทย์ก็เหนื่อยกันมากขึ้น ตกอยู่ในภาพเดียวกันทุกที่ ผมก็เช่นกัน .... เป็นกำลังใจเพื่อต่อสู้กับ SARS นะครับคุณราชิกา
5 เมษายน 2546 12:27 น. - comment id 122437
ใจหนึ่งดีใจ มิตรเย็นแผ่ให้ ใจหนึ่งโศก เร้ารู้ว่าเธอสู้กับภัย ภัยโลกทุก มิรู้สิ้นสุดวันใด ขอน้อมใจ กำลังให้เธอ แมกายล้า จงพักคลาย เหนื่อย ใจเรื่อแสงแห่งธรรมสวัสดีเนอ เพื่อเผยแสงเย็นเพ็ญให้หล้า พาใสไสวรสธรรม
5 เมษายน 2546 12:39 น. - comment id 122449
คิดถึงฝ่ายการแพทย์ของประเทศก่นทุกข์รเวศ แห่งราษฎ์ ขอรวมขวัญร่วมห่วงใย ว่าคงได้ชัย ภัยโลกกา แลรักษาตนสวัสดีแคล้วแลปราสจากภัย ผ่านวันผ่านวัย ได้สำเร็จการสำคัญครั้งนี้ นิ
5 เมษายน 2546 12:43 น. - comment id 122453
หน้าส่วนตัว
แจมพลังนิ
ไวรัสร้าย
กระแสโลกเทคโนโลยีหมุนวน
มนุษย์หนอดลรู้วิทยาการผ่านเมฆ
ใช้โคจรจารจรดข้ามประเทศ
ให้เกิดอาเพศภัยโรคติดต่อตาม
จุดหยุดจดหยดธุรีเล็กเรียกไวรัส
จุลรินทรีย์กลมแกร่งแรงแข็งทนทา(ทน1ชม.ในอากาศ)
ท้าสามภพจบแดนฆาตประหารหทัย
พินาศภัยในชีวามหาโลกาโลกีย์
ดั่งกรรมโลกโศกสลดจรดมิมีวัน
รบโรมรันแลโรคภัยใจรวี
เสกอสูรร้ายขึ้นในฤทัยหม่นศรี
ก่นกรรมล้นทุกข์ปวงชนขวัญนาน
ขอไท้เทพสยามเทวาทิราช
ปกราชรักษ์สลักมนต์ไกรสุรกานต์
ทะละลายภัยพาลขานข่มราษฎรการ
น้อมมวลเกษมสุขสโมสร สามัคคี รั้งพลังภัย
ก็ได้แต่ส่งใจนิ
5 เมษายน 2546 12:51 น. - comment id 122457
....เข้ามาเยือนครับ...คุณราชิกา...ผมก็ขออภัยที่ห่างหายไป...ไม่ใช่อะไรหรอกครับ..ทุกหน้าที่มีความรับผิดชอบ...ทุกการกระทำจะเป็นผลลัพธ์ของคำตอบที่ปรากฏ....
....หวัดอะไรไม่รู้อยู่ๆเกิด
รู้ไว้เถิดเชื้อเพาะเพราะสั่งสม
ความสบายหลายอย่างทางอารมณ์
ชีวิตล่มสิ้นใจเหตุใดกัน
จึงขอบอกออกกำลังวันละนิด
เพราะชีวิตสบายหลายอย่างสรรค์
อย่างบันไดไม่ขึ้นขึ้นลิฟท์กัน
ไปไหนนั้นขึ้นแต่รถหมดทุกคน...(ขี้เกียจเดิน)....
........สวัสดีครับ....
5 เมษายน 2546 13:36 น. - comment id 122468
โรคภัยไข้เจ็บเป็นของการที่ธรรมชาติกำลังสร้างระบบเพื่อปรับสภาพสมดุล ธรรมชาติกำลังลงโทษมนุษย์หรือเปล่า
5 เมษายน 2546 18:42 น. - comment id 122566
**...คุณลำน้ำน่าน... เห็นด้วยกับคุณมากเลยค่ะ..ในฐานะที่เราอยู่ในสภาพเดียวกัน...ราชิกาขอเป็นกำลังใจ..ให้คุณต่อสู้กับ SARS เช่นกัน...และหวังไว้ว่า..คงจะไม่มีการระบาดในประเทศเรานะคะ.. **...คุณน้ำ... ขอบคุณมากในความห่วงใย..และน้ำใจที่มอบให้...สมชื่อว่า..น้ำ.จริงๆ..!!!! **...คุณใบบอนแก้ว... ขอบคุณมากค่ะ.ที่ยังไม่ลืม...และแวะมาเยือน...หมั่นดูแลสุขภาพนะคะ..เพื่อป้องกันไม่ให้เป็นโรคนี้ค่ะ... **....คุณพิราบสีขาว.. น่าคิดเหมือนกันนะคะ.. ธรรมชาติอาจจะลงโทษมนุษย์ก็ได้...คิดถึงคำว่า...สูงสุด..กลับสู่สามัญ..เช่นกัน....
6 เมษายน 2546 00:08 น. - comment id 122788
ขอเอาใจช่วยนักรบคนนี้ ให้เอาชนะหวัดมรณะให้ได้นะครับ
6 เมษายน 2546 08:14 น. - comment id 122881
^J^ ..................... ...แม้โรคร้าย จะแพร่พิษถึงปลิดชีพ...จะยึดหลัก ดวงประทีปคือสงสาร.....ฯ
6 เมษายน 2546 13:37 น. - comment id 122949
**....คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์... ขอบคุณมากค่ะ..ที่ให้กำลังใจ..สิ่งที่เราทำทุกวันนี้...ก็เพื่อสังคม..และความสุขของประชาชนค่ะ...ในบทบาทที่รับผิดชอบ..เราต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ.
6 เมษายน 2546 13:56 น. - comment id 122952
***....คุณกฤษณะ... ขอบคุณพี่โอมมากค่ะ..ที่มาให้กำลังใจ....ดวงประทีปของเรา..ในอาชีพพยาบาล..นั่นคือ..ความสงสาร..เมตตากรุณา...ให้เขาหายจากโรคที่เป็นอยู่..และกลับไปสู่ครอบครัว...สังคม..ด้วยความสุข...งานในหน้าที่รับผิดชอบ...เราต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ...ยิ่งในภาวะวิกฤตในขณะนี้...ความเสียสละ..ทั้งกายและใจ...ความมุ่งมั่น..ตั้งใจจริง..เป็นสิ่งที่ต้องทำอันดับหนึ่ง...แม้นเหนื่อยเพียงใดก็ต้องยอม...อดทน..เพื่อให้เขาหาย..หรือป้องกันไม่ให้เกิดโรคนี้ขึ้น...ยอมรับว่าเหนื่อยและเครียดมากค่ะ..ทุกวันนี้..อยู่ได้ด้วยกำลังใจ..เป็นเหมือนยาวิเศษ..ที่จะช่วยให้แพทย์และพยาบาลทุกคน..ต่อสู้กับโรคนี้ต่อไป... ขอบคุณพี่โอมมากค่ะ..ในกำลังใจที่มอบให้มาโดยตลอด...และราชิกาจะสู้ต่อไป..เพื่อให้ประชาชนมีความสุขค่ะ...
6 เมษายน 2546 20:04 น. - comment id 123122
พี่คะ...
..เรน..คงไม่มี..คำพูดมากมาย..ที่จะให้..
แค่ที่เรนรู้.. พี่ๆ.. เหนื่อยกันมาก..
..เรนเห็น.. และสัมผัสได้... ใจที่สดใส..
..ดวงตา..ที่เปี่ยมล้น..
มือ..ที่โอบกอด...
..เรน.. อยากบอกว่า..
เรน..รัก..พยาบาล..ที่ชื่อ..ราชิกา..จัง!!
.. เรน..เป็นกำลังใจ..ให้นะคะ..
ดูแล.. รักษา..สุขภาพด้วยนะคะ..
เรน.. เป็นห่วง.. มากมาย..
....นะคะ..
7 เมษายน 2546 11:07 น. - comment id 123291
มอบอีกหนึ่งกำลังใจ เพื่อมาให้ปกปักการรักษา แม้ไม่ใช่การเยียวยา แต่มอบมาเพิ่มพลังกำลังใจ... ดูแลสุขภาพนะครับราชิกา...
7 เมษายน 2546 11:24 น. - comment id 123300
**...น้องเรน... ขอบคุณมากในกำลังใจ...และความห่วงใยที่มีต่อพี่...และในทีมแพทย์และพยาบาล...พี่จะดูแลคนไข้..ให้ดีที่สุดค่ะ...และจะดูแลสุขภาพของเราให้ดีเช่นกัน....รักเรนจังมากจ๊ะ....ฯ
7 เมษายน 2546 11:33 น. - comment id 123305
**...คุณติตรากร... ขอบคุณมากค่ะ..ที่มาให้กำลังใจ...เป็นเหมือนน้ำทิพย์..ที่ช่วยให้เกิดพลังใจ..ราชิกา..ประทับใจและซึ้งในน้ำใจมาก...จะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ...ขอบคุณมากที่เป็นห่วงสุขภาพ...จะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเช่นกันค่ะ...ฯ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
