เธอเดินจากฉันไป ทิ้งฉันไว้อยู่ตรงนี้ รอแล้วรอเล่าข่าวคราวยังไม่มี รอเธอแรมเดือนแรมปีเธอนี้ไม่ส่งข่าวคราว พอมาวันหนึ่งฉันจึงได้รู้ ว่าเธอมีเขาอยู่เคียงข้าง สายสัมพันธ์เธอกับฉันจึงเลือนลาง เหลือไว้เพียงความร้าวรานของหัวใจ
2 เมษายน 2546 18:56 น. - comment id 121556
เศร้านะ เราจำ แต่เขาลืม.. แต่ก็ไม่เสียดายเวลาที่คิดถึงเขา ว่ามั้ย?
2 เมษายน 2546 19:41 น. - comment id 121566
เศร้าจริงด้วยค่ะ แต่อย่างน้อย ก็ให้คิดถึงในวันดีๆๆที่เคยมีต่อกัน
2 เมษายน 2546 22:15 น. - comment id 121617
รู้ในสิ่งทีควรรู้ เห็นในสิ่งที่ควรเห็น ความสัมพันธ์ก็ยืนยาว
2 เมษายน 2546 23:52 น. - comment id 121672
เศร้าอ่ะ เฮ้อ!!!!!! . . .ผู้ชายนี่ใจร้ายเน๊อะ ปล่อยคนรอให้เดียวดาย =^_____^=
3 เมษายน 2546 04:30 น. - comment id 121703
อย่ารอคนเดียวนะ จะมารอด้วยคนนิ
3 เมษายน 2546 12:42 น. - comment id 121782
ตอบ คุณสีน้ำฟ้าและใจปลายทาง ... จริง ๆ ก็ยอมรับกับวันดี ๆ ที่ผ่านมา แต่คิดอีกทีก็ยังเสียดายวันเวลาเหมือนกัน ถ้ารักแล้วต้องมาร้างลากัน ถ้าย้อนคืนวันฉันคงไม่รักเธอ ตอบ คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ถึงจะรู้ในสิ่งที่ควรรู้ ถึงจะเห็นในสิ่งที่ควรเห็น แต่ถ้าต้องยอมรับอย่างใจเย็น ว่ากลับกลายเป็นเพียงส่วนเกิน ก็อย่ารู้เลยไม่ดีกว่าหรือ อาจจะยึดถือความรักเป็นเราไว้ได้ หรือถ้ารู้แล้วต้องทำใจ จะรู้ไปทำไมให้เสียเวลา ตอบ แม่มดน้อย ยอมรับว่าผู้ชายใจร้ายแต่คงไม่ทั้งหมด มีปรากฎใจดีก็มีเหมือน คนใจดีมีถมไปแทบทั้งเมือง คงไม่ร้ายเหมือนผู้ชายในบทกลอน ตอบ คุณน้ำ ขอบคุณสำหรับการรอเป็นเพื่อน แต่ขอเตือนว่าคงรอนานสักหน่อย เพราะตัวฉันยังไงใจก็ยังเลือนลอย ได้แต่คอยโดยรู้จะว่าชะตาจะเป็นเช่นไร แต่อาจจะ
3 เมษายน 2546 16:43 น. - comment id 121840
.....ไม่ต้องรอหรอกครับ......หัวใจผมว่าง..
17 เมษายน 2546 11:19 น. - comment id 127292
ถึง คุณวิจิตร ภู่เงิน แน่ใจหรือที่ว่า...ใจยังว่าง ถ้าแอบอ้างไม่เอานะ...จะบอกให้ กลัวจริง ๆ กับคนที่ไม่จริงใจ บอกว่าว่างทีไร...มีใคร ๆ ในห้องใจซะทุกที