ภายในห้องสี่เหลี่ยม สีขาวหม่น ฉันมองเห็นคนแปลกหน้า สวมชุดเขียว แต่ละคนหน้าเคร่งเครียดแท้จริงเชียว ดูปราดเปรียว เร่งรีบกันเสียจริง นั่นผู้ชายคนหนึ่งยื่นมือมา ผู้หญิงคว้ามีดด้ามเล็กกับอะไรอีกบางสิ่ง เธอซับเหงื่อให้กับเขาเป็นระยะ น่าแปลกจริง แต่ละคนทำหน้านิ่ง เหมือนกำลังกลุ้มใจสิ่งใดกัน แหงนหน้ามอง เห็นดวงไฟสว่างจ้า ตาเริ่มพร่า ความรู้สึกเหมือนล่องลอยในความฝัน หน้าประตู คนมากมายเค้ามายืนจ้องมองอะไรกัน แล้วดูนั่นแม่ของฉันก็กำลังร้องไห้กับเค้าไปอีกคน แผ่วยินเสียงติ๊ด ติ๊ด 3 ครั้งติด เส้นชีวิตของหัวใจเริ่มเข้าสู่ภาวะรวนเรนั้นอีกหน ร่างสั่นไหว กายกระตุกด้วยไฟฟ้ากำลังวิ่งเข้าชน ความสับสน หวาดกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจให้เยียบเย็น แล้วความมืดก็เข้ามาเยี่ยมเยียนฉันอีกครั้ง เหมือนว่ามันกำลังรอบางสิ่งในความเงียบที่ซ่อนเร้น เพิ่งเข้าใจถึงเรื่องราวและเหตุการณ์ในสิ่งที่ฉันเป็น ก็ต่อเมื่อฉันมองเห็นใครคนหนึ่งเดินนำหน้าพาฉันไป
ข้าวปล้อง 12 มี.ค. 2546 15:20 น. - ID 30503 
893
5
0
12 มีนาคม 2546 16:20 น. - comment id 114139
เยี่ยมมากๆเลยฮะ กินใจมากฮะ
12 มีนาคม 2546 19:23 น. - comment id 114186
พี่เล่ ไม่เจอนานเลย คิคิ คิดถึงคะ
12 มีนาคม 2546 19:36 น. - comment id 114191
.. เยี่ยมจริง ๆ เลยนะ ขอชมจากใจครับ เป็นกลอนที่ชวนให้คนอ่าน ค่อย ๆ คิดตามและนึกภาพไปทีละนิด ๆ สรุปแล้ว ..เยี่ยม ผมให้ 10 เต็มอ่ะ ^__^
12 มีนาคม 2546 20:21 น. - comment id 114199
วินาทีนี้..ชีวิตจะปลิดปลง หลับตาลง..เหมือนภาพในความฝัน ต่อไปนี้...หมดแล้ววารวัน ลาก่อนก็แล้วกัน...คนดี เฮ้อ...กว่าจะจบได้...แทบแย่!
12 มีนาคม 2546 21:13 น. - comment id 114227
อ่า.......กลอนน่ากลัวอ่า.. นึกภาพตามแล้ว..ใจมันสั่นอ่ะค่ะ... ทำไมถึงแต่งแบบนี้ล่ะค่ะ...หืมมม ..........................
13 มีนาคม 2546 00:32 น. - comment id 114327
อืมม...น่ากลัวจัง
13 มีนาคม 2546 15:53 น. - comment id 114439
อ่านแล้วน่ากลัวจัง!!!!!!!
14 มีนาคม 2546 08:38 น. - comment id 114675
*** คิดถึงวันที่ยืนมองน้องสาวจากไปบนเตียงห้องไอซียูเลยค่ะ เค้าคงรู้สึกแบบนี้เช่นกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
