...เหมือนมีกรรมนำชักให้ไกลจากถิ่น จึงถวิลยามแรมร้างห่างเคหา เคยเห็นแม่แลพี่น้องหมองอุรา อกรุมเร้าเศร้าหนักหนาคราจากนาง จนนอนเพ้อเธอคิดถึงสักครึ่งไหม แค่เหมือนใจของพี่ที่หม่นหมาง เหมือนหมดมิตรจิตสลายแทบวายวาง ว่าวันช่างแสนเนิ่นนานกว่าผ่านไป ผลประดังนั่งวิเคราะห์เพราะมูลเหตุ มาห่างเขตเคยรักฤาหรือไฉน ฉะนั้นจึงถึงเขียนบอกออกจากใจ จดจำกลปนกลอนไว้ใช้รำพึง ร้อยพจน์กล่าวร้าวอุราตาบ้องแบ๊ว ใบบอนแก้ว เฝ้าฝันหาว้าวุ่นถึง ว่าถือสิทธิ์คิดครวญคร่ำคำคะนึง คอยน้อมเหนี่ยวเกี่ยวใจหนึ่งซึ่งห่างตา ให้ตรมตรอมยอมจากถิ่นสิ้นคนข้าง เคยขัดขวางกลัวรักเหเสน่หา ในห้องจิตคิดหดหู่อยู่เรื่อยมา รักมีค่าจักเปลี่ยนไปไม่แน่นอน น้องนางนี้พี่แสนรักสลักจิต ลึกจนมิดเต็มดวงใจยากไถ่ถอน โถถ้าน้องของพี่หน่ายคิดคลายคลอน ใคร่ครวญก่อนเห็นรักพี่ไม่ดีพอ... .........หมายเหตุ.....กลบท บทนี้ ให้พยัญชนะ 2 คำหลัง ในแต่ละวรรค กับ พยัญชนะ 2 คำแรกของวรรคต่อไป ต้องซ้ำตัวพยัญชนะตัวเดียวกัน
9 มีนาคม 2546 22:17 น. - comment id 113318
แปลกดีค่ะ.. อ่านแล้วเศร้าปนเหงา ๆ นะคะ..
10 มีนาคม 2546 00:01 น. - comment id 113357
เยี่ยมจริง ๆ อ่านแล้วอยากให้ใครสักคนคิดถึงเราแบบนี้บ้างจัง
10 มีนาคม 2546 18:17 น. - comment id 113602
กลบทนี้เรียกว่ากลบทอะไรนะคะ ท่าจะแต่งยาก...แต่เพราะดีค่ะ
11 มีนาคม 2546 13:42 น. - comment id 113781
ใคร่ครวญก่อนเห็นรักพี่ไม่ดีพอ.. ได้เพ่งพิศคิดตรองแล้วไม่แคล้วจาก คราจำพรากจากกันไกลให้สุดหวง สื่อหัวใจใครหมองมัวกลัวรักลวง รอลับล่วงล่องลอยผ่านกาลเวลา.....ฯ ขออนุญาตแจมนะคะ..ผิดพลั้งประการใด..ขออภัยด้วยค่ะ..(อยากขอคำชี้แนะจากผู้รู้ค่ะ)
22 มีนาคม 2546 21:17 น. - comment id 117623
...ขอขอบคุณครับที่มาเยือน... .....สวัสดีครับ....
17 เมษายน 2546 14:14 น. - comment id 127372
คิดไว้ว่าจะแต่งแก้เอมให้คล้องกับพี่ใบบอนแร้วอ่ะ -- แต่ว่านั้งแต่งอยู่ได้สักพัก --- มะอาวแร้ววววว ---- แต่งไม่ไปอ่ะนะ --- ขอกลับไปฝึกฝนฝีมือใหม่ก่อนนะคะ --- แล้วกลอนคราวหน้า --- เอมจะแต่งแก้ค่ะ ---- (ไม่มั่นใจว่าจาทำได้ป่าวอ่ะค่ะ )