แสงเรืองรองของดวงดาวพราวระยับ เมฆสลับสียวนตาอมฟ้าใส สายรุ้งโค้งคั่นระหว่างทางยาวไกล ก้าวข้ามไปบนเส้นทางกลางดวงดาว เหมือนร่างน้อยลอยละลิ่วปลิวละล่อง บนละอองฟองละมุนอุ่นไอขาว เกล็ดน้ำค้างพรายพร่างลงส่งยิ้มพราว สะเก็ดดาวโอบอุ้มประทุมพร ริมทางเดินที่ผ่านม่านสายหมอก ลมระลอกไหวเริงร่าท้าสิงขร ดอกไม้งามเอนหลบลู่หมู่ภมร ใบบัวบอนบานยวนตากว่าทั้งปวง นี่น่ะหรือฤาเมืองฟ้าเวหาหน ฤาร่ายมนต์กลหลอกเล่ห์สเน่ห์บ่วง แม้เพียงพบติดประทับจับในทรวง ดินแดนสรวงไกลแสนอยู่แดนใด...
5 มีนาคม 2546 21:01 น. - comment id 112386
ไม่ได้อ่านมานาน ไม่รู้ว่าจะเบลอหรือเปล่ารู้สึกว่าดาวสิหม่นแต่งสำนวนแปลกไปแต่ไพเราะมากนะ ++++++++++++++++++ ดินแดน...แห่งภาพฝัน .... ลองเดินตามดวงตะวันของฟ้าใหม่ ดินแดนซึ่งอยู่ไม่ห่างไกล ถิ่นแคว้นดาวในใจประกายวาว....
5 มีนาคม 2546 23:23 น. - comment id 112436
ขอชมเชยในลีลาของท่านดาวสีหม่นด้วยคนครับ
5 มีนาคม 2546 23:45 น. - comment id 112442
ทำพาสปอร์ตรึยังล่ะ ที่จะไปดินแดนแห่งนี้น่ะ เวลาที่เราสมหวังอะไรสักอย่าง โลกจะสดสวยไปหมดแม้แต่ความฝันก็งดงาม ทำให้ผู้ที่รับรู้พลอยสดชื่นไปด้วย ขอบคุณสำหรับบทกลอนไพเราะมากนี้ครับ
8 มีนาคม 2546 20:47 น. - comment id 113057
แดนหนายหว่า หวังว่าคงมะใช่ ดีทูบีนา อ้อ มะเกี่ยว เพ่เดวิลเรา แต่งเก่งจาง อิอิ