เห็นกระดาษทดมันว่างว่าง เลยยิบปากกาอยู่ข้างข้าง บวกเอาใจที่อ้างว้าง เลยเขียนกลอนชื่อเคว้งคว้าง บอกกับเธอ ขอได้ไหมใครสักคน คอยเคียงข้าง ช่วยทำให้ ความอ้างว้างผมหายไป ก็ผมคนนี้..มันยังไม่มีใคร ท่านผู้อ่านโปรดเห็นใจ...ส่งรักมา รักข้างเดียวแม้แสนเปลี่ยวกาย รักอย่างเดียวดายใจไม่มีคู่ คงเพราะว่าเราไม่เจ้าชู้ ก็เลยจู้ฮุ๊กกรู๊อย่างเขาไม่เป็น ไม่ต้องงงนี้แหละคือกระดาษทด เอาไว้จดหาค่าหาความหมาย แต่เรื่องเลขผมนะโง่เหมือนกับควาย กระดาษทดเลยกลายเป็นที่จด...บทคำกลอน
3 มีนาคม 2546 19:00 น. - comment id 111905
อ่า...พิมพ์ตกครับ ขออภัยนักอ่านทุกท่านครับ ขอบคุณครับ
3 มีนาคม 2546 19:21 น. - comment id 111916
ดีใจแทนกระดาษทด ที่มีคนมาจดจำ..ลำนำขาน บอกเล่าเรื่องราว วันนี้ วันวาน เก็บไว้เป็นนิทาน..ของกาลเวลา ดีใจแทนกระดาษทด ต่อไปจงเก็บไปจด..สิ่งที่มีค่า พยายามสร้างลำนำ..จำนรรจา แล้วจะมา..แวะเยี่ยมใหม่..ในวันพรุ่ง ลงตัวมั่ง ไม่ลงตัวมั่ง ไม่ว่ากันนะ แวะมาเยี่ยมจ้ะ
3 มีนาคม 2546 19:42 น. - comment id 111926
ขอบคุณคร๊าบผม ทุกคำแนะนำคำติชม ครับ ฮือๆ ขอบคุณ สีน้ำฟ้าด้วยก๊าบ
3 มีนาคม 2546 20:02 น. - comment id 111937
ไม่เจ้าชู้จริงหรือเปล่าค่ะ เข้าข้างตัวเองหรือเปล่าน่ะ ^_^
3 มีนาคม 2546 20:07 น. - comment id 111939
cool~~~ ดีค่ะ
4 มีนาคม 2546 20:09 น. - comment id 112166
เหอะๆ จริงๆ ครับ ไม่งั้นผมไม่ว่างมานั่งระบายเป็นสายลมของบทกลอนหรอก ฮือๆ
5 มีนาคม 2546 19:02 น. - comment id 112368
อิอิ อยากเป็นกระดาษทดจัง!! วู้วๆๆ
8 มีนาคม 2546 12:59 น. - comment id 112933
แม๋ม ๆ เค้าว่าคนเจ้าชู้ คนขี้เหงา จะแต่งกลอนเก่งหนา.......เอ่ อย่างคุณเจ้าของกลอนอ่ะ เป็นคนขี้เหงา หรือว่าเจ้าชู้หว่า ????? หุ หุ หุ ไม่เจ้าชู้จริงอ่ะ (มองด้วยการทำตาเล็กตาน้อยใส่ คริ คริ)