ฤดูผันวสันต์เยือน ส่ำสัตว์กล่นเลื่อน และเล็มยอดหญ้าระบัดใบ เก้งกวางช้างป่ากระทิงไพร ชื่นชิมหญ้าใหม่ ระรื่นระริกระเริง ตัวเราผมเผ้ากระเซิง เตลิดเปิดเปิง เร่าร้อนร่อนเร่เรรวน โหยไห้ระกำคร่ำครวญ เธอเคยชื้ชวน ชมถ้ำน้ำตกนกยูง กับข้าวคาวหวานเคยปรุง ยั้วยิ้มชักจูง ลองลิ้มชิมรสโอชา จากไปไม่หวนคืนมา ไม่เคยกล่าวลา ร่ำหาบ้านป่าไร้เธอ ข่มใจไม่ฝันละเมอ ใจหวังพบเจอ ยามเผลอยังหวนครวญคราง เดือนแรมฟ้ามัวสลัวลาง แสงดาวพราวพร่าง กระพริบลิบลิ่วประชัน นกแสกบินร้องก้องอรัญ เรียกร้องวิญญาณ จากร่างเหมือนตายไร้แรง กำสรวลครวญคร่ำสำแดง ไม่เคยคลางแคลง เพราะแจ้งใจเขาเนาว์นาน แรกรักเหมือนเมื่อวันวาน วันนี้ซมซาน วิญญาณเอาไปไม่ขอคืน .
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 1 มี.ค. 2546 00:07 น. - ID 29957 
797
5
0
1 มีนาคม 2546 00:28 น. - comment id 111310
อืมม... ขออ่านอีกรอบนะ..แล้วจะมาโพสใหม่ คิก ๆ มีแซว ๆ
1 มีนาคม 2546 01:10 น. - comment id 111317
คงสนุกนะคะ อยู่กับเทือกเขาลำเนาไพร.. ^_______^ แซวเล่นเหมือนกันค๊ะ
1 มีนาคม 2546 21:14 น. - comment id 111496
หน้าส่วนตัว
พี่ทิดฤกษ์ครับ
กลอนอะไรครับผมไม่เคยเห็นเลยแต่ก็เพราะดี
1 มีนาคม 2546 21:21 น. - comment id 111502
ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมนะครับ คุณกะป๋องครับผมก็เพิ่งหัดแต่งน่ะครับ เขาเรียกกันว่า กาพย์ฉบัง 16 นะครับ ก็แค่งูๆปลาๆ ผิดพลาดก็แนะนำด้วยนะครับ
20 มีนาคม 2546 12:08 น. - comment id 116831
รู้สึกว่าคนแต่งนี่จะเป็นนักเที่ยว เอ๊ย.. นักเดินทางตัวยงเหมือนกันนะคะ ^__^
22 กันยายน 2546 20:16 น. - comment id 145013
มีความหลังอันแสนเจ็บปวดเหรอคะนี่...เพิ่งรู้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเจ็บไปด้วยเลย T T ........................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
