ตอนแรกกะจะไม่เอามาลงอ่ะ แต่ อดไม่ได้ นี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับลูกเป็ดตัวนี้ ............ เคยมีชีวิตธรรมดา เต้นแร้ง เต้นกา สนุกสนาน เฮฮา ร้องเพลง ไปวัน-วัน จนเธอเข้ามาเท่านั้น มันเปลี่ยนไป เธอเข้ามาเป็นทุกอย่าง เป็นดังแสงสว่างส่องทางให้ เธอเปลี่ยนความอ้างว้าง จางหายไป จากนั้นเราก็มีใจ ให้แก่กัน ตลอดมาเธอคือคนเดิม ไม่เคยลดลงเพิ่มเติม หรือเปลี่ยนผัน ทำให้ฉันเรียนรู้ เราคู่กัน ตั้งแต่มีเธอวันนั้น ฉันไม่เคยเสียใจ แล้วทุกอย่างก็ตีจาก เมื่อต้องรู้ว่าพลัดพราก ก็หวั่นไหว เธอต้องไปเรียนต่อ สถานที่ก็ห่างไกล ได้แต่กลั้นน้ำตาไว้ ขอให้โชคดี แต่เธอก็ให้คำมั่น ว่าจะรักฉัน คนเดียวเท่านี้ เธอให้สัญญา จะห่วงหาทุกวินาที แล้วเธอผู้แสนดี ก็ตีจากกัน เมื่อเธอถึงที่หมาย ก็รีบโทรทางไกลมาหาฉัน บอกว่าปลอดภัยดี อย่าห่วงกัน ไม่มีคำพูดใดๆ จากฉัน น้ำตาเท่านั้นที่กลั่นออกมา เธอทำให้ฉันเชื่อใจ เมื่อเธอจากไกล ฉันยังไม่ไร้ค่า ยังมีเธอ มีความรัก และคำสัญญา ที่คอยซับน้ำตา และปลอบใจ แล้วทุกอย่างก็จบสิ้น ใจฉันแทบขาดวิ่นเลยรู้ไหม เธอรถคว่ำ เคราะห์ซ้ำ เธอต้องตาย แล้วไหนล่ะที่สัญญากันไว้ ว่าจะไม่ทิ้งกัน ปวดร้าว ระทม หวั่นไหว น้ำตาไม่ขาดสาย จากวันนั้น ทำไมนะ ทำไม คนที่หัวใจต้องการ ต้องพรากต้องจากฉันให้ร้าวใจ เนื้อตัวยังไหวสั่น หรือเพราะฟ้าแกล้งกัน แล้วฉันไปทำอะไรให้ มันยากเหลือเกินนะ จะหักใจ ทำไม่ได้หรอก ทำไม่ได้ ใจไม่ดี ได้แต่รออย่างไร้หวัง แม้จะหมดกำลัง แล้ววันนี้ จะตอบแทนความรักที่เธอมี หลับให้สบายนะคนดี.....ใจดวงนี้เป็นของเธอ ..................... ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำเช่นไร..........................
24 กุมภาพันธ์ 2546 21:55 น. - comment id 110467
มีใครเป็นแบบนี้บ้างไหม พิมพ์จะทำไงดี ยังทำใจไม่ได้เลย
24 กุมภาพันธ์ 2546 21:55 น. - comment id 110468
เป็นกำลังใจให้ลูกเป็ดตัวน้อยๆน้าาาา
24 กุมภาพันธ์ 2546 22:08 น. - comment id 110471
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจ ขอให้อยู่ในโลกได้อย่างไม่ทรมานนะคะ เก็บทุกทรงจำที่ดีไว้คิดถึงนะคะ พี่แจมค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2546 02:49 น. - comment id 110485
พี่ไงที่เป็นเหมือนพิมพ์ จนถึงวันนี้พี่ก้ยังรักเค้าอยู่ เพราะเค้าไม่เคยจากไปจากความรู้สึกของพี่ แต่พิมพ์ต้องเข้มแข็ง เค้าไม่เคยลืมสัญญาหรอกนะ เค้าจะคอยดูแลเรา อยุ่ในที่ของเค้า ทำให้เค้าเห็นสิจ๊ะ ว่าพิมพ์มีความสุขเค้าจะมีความสุขมากถ้าพิมพ์ทำได้
25 กุมภาพันธ์ 2546 06:42 น. - comment id 110486
พิมพ์ค่ะ.. พี่เรน...อยากร้องไห้... ก้อ... ม่ายรู้ดิค่ะ... ...พี่เรน..เข้าใจ..ความรู้สึก... พี่เรน..ขอนะ..ขอหั้ย..พิมพ์เข้มแข็ง... ..คนดี..ของพิมพ์... ..คนดี..ของพี่เรน.. ..เค้าจาดูแล..เฝ้ามอง..วันที่เราก้าว..ข้างหน้า.. คิดถึงเค้า..เมื่อท้อ.. ......นะค่ะ......
25 กุมภาพันธ์ 2546 16:11 น. - comment id 110551
คะ .. เศร้าอ่ะ TT-TT พูดไม่ถูกเลย ก็นะคะ เก็บเค้าไว้ในหัวใจ .. ก็ได้นะคะ
25 กุมภาพันธ์ 2546 20:08 น. - comment id 110583
ก็คงต้องปล่อยวางแล้วล่ะคับ.. เพราะมันเปนเรื่องโชคชะตาฟ้าลิขิต พิมพ์ก็คิดซะว่า..เค้าไปสบายแล้วละกันนะคับ ตอนนี้เค้าอาจจะมองดูพิมพ์อยู่ก็ได้นะ.. อย่าอ่อนแอ..อย่าท้อแท้..อย่าทำให้เค้าต้องผิดหวังนะคับพิมพ์ ชีวิตยังอีกยาวไกล...ยังมีคนดีๆ อย่างเค้าอีกเยอะคับ สู้ต่อไปคับ..แพ็คขอเปนกำลังใจให้นะ ^_^ ยิ้มไว้ ^_^
25 กุมภาพันธ์ 2546 20:41 น. - comment id 110602
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ พิมพ์อยู่กับตัวเองมาได้ตั้ง 4 เดือนแล้ว ถ้าจะให้ทนอีกเรื่อยๆ พิมพ์ก็จะพยายามทำให้ได้ค่ะ ถ้าเราไม่คิดมาก มันก็คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ จิงค่ะ เค้าอาจจะมองดูพิมพ์อยู่ก็ได้ (ลูกเป็ดขี้เหร่) ฉายาที่เค้าตั้งให้ไว้ พิมพ์สัญญากับตัวเองไว้แล้วล่ะ ว่าพิมพ์จะ ใช้ฉายาดีเพื่อเขา
26 กุมภาพันธ์ 2546 23:17 น. - comment id 110838
ลมโชยมา พาไปกินเป็ด อิอิ หิวววววว
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:03 น. - comment id 110934
ไม่รู้สินะ....เพราะยังไม่เคยเจอกับตัวเอง รู้แต่ว่าคงเศร้าหน้าดู...ทำอะไรไม่ถูกเลยล่ะ ........... แต่ว่าคุ้นๆเหมือนเคยอ่านเรื่องสั้นของใคร...
1 มีนาคม 2546 16:27 น. - comment id 111389
อ่ะ..........พี่ลม คนเขากำลังเศร้าๆๆ ยังจะมาจับเขาไปหม่ำอีก.........สาธุ!!! แช่งให้อ้วนเลย คอยดู เห็นผลทันตาด้วย โอมเพี้ยงงงงงงง ขอบคุณ รวีลับฟ้านะคะ ที่เข้ามาอ่านกลอนของพิมพ์
1 มีนาคม 2546 19:24 น. - comment id 111450
นานไหม๊กว่าจะทำใจได้... ...หวังว่าตอนนี้คงสบายดีนะ... เพื่อนๆเหล่ากวี...เป็นกำลังใจนะ...สู้ๆ