..สงบเงียบ ..ไม่ไหวติง นั่งมองบางสิ่ง..ลับหาย คำนวณเวลา..มากมาย เรื่องราวคล้าย..จะลบเลือน ..ภาพเก่า-เก่า..วันก่อน-ก่อน ยังขุดคลอน..อารมณ์เปื้อน ไม่อาจลบ..รอยน้ำตาเกลื่อน ที่บิดเบือน..กลับยิ่งทรมาน ..รู้ว่าเหงา..เข้าบั่นทอน ความคิดถึงเข้าซุกซ่อน..ไหวซ่าน อยากตะโกนบอกว่า..ทรมาน เมื่อภาพวันวาน..ไม่เคยผ่านเลย .. ดวงตาหม่นเหม่อ.. ซับความเพ้อ..อย่างนิ่งเฉย ปล่อยน้ำตาเปื้อน..รดแก้มอย่างเคย เพราะไม่รู้เลย..จะตัดใจได้..อย่างไร ++++++++++++++++++++++++++++++++++ ... เป็นความนึกคิดที่มีตัวตนแห่งภาพ ..ไม่มีเสียง ..แต่เหมือนกับได้ยิน คุณเข้าใจมันรึเปล่าว่า ..คืออะไร? *__*
23 กุมภาพันธ์ 2546 17:06 น. - comment id 110247
ชอบๆๆๆ นะคะ ชอบมากเลยค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2546 20:13 น. - comment id 110284
เมื่อความทรงจำเก่า ๆ ยังตามมาหลอกหลอน ทำให้หัวใจที่เข้มแข็ง กลับสั่นคลอนหวั่นไหว จะทำอย่างไรได้ในเมื่อยังมีเธออยู่เต็มภาพของใจ จึงต้องยอมรับทุกอย่างไว้โดยจำยอม.. -------------------------------- นึกถึงแต่ภาพดี ๆ สิ อย่าไปนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายเลย.. เป็นห่วงนะคะ
3 มีนาคม 2546 15:31 น. - comment id 111872
จินตนาการไง จินตนาการของความฝัน ที่มุ่งมั่นอยากมีเธออยู่เคียงใกล้ แต่ไร้สิ้นทุกสิ่งที่เคยเห็น จึงสุดเหงาเศร้าระทมอยู่คนเดียว