มีความเหงาของหัวใจคอยต่อเติม ความอ้างว้างจึงพูนเพิ่มเมื่อเธอห่าง มีหัวใจคอยอ่อนไหว--กับฟ้ากว้าง วันที่ความห่วงใยไม่อาจฝ่าคืนเปลี่ยวร้างมาห่มใจ นั่งมองฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน แต่หัวใจกลับวนเวียนไม่ไปถึงไหน มีเพียงฤดูของความคิดถึงที่เหงาจับจิตจับใจ ที่รอเพียงผ้าห่มแห่งความห่วงใยว่าเมื่อไหร่เธอจะส่งมา.......
10 กุมภาพันธ์ 2546 14:22 น. - comment id 108386
good เยี่ยม
10 กุมภาพันธ์ 2546 14:44 น. - comment id 108394
เพราะมาก ๆ ครับเยี่ยมจริงๆ
10 กุมภาพันธ์ 2546 15:44 น. - comment id 108398
เสียงหรีดหริ่ง ระงมร้อง มันเสียดก้อง หัวใจฉัน เหมือนเย้ยเยาะ อยู่นานครัน หริ่งหรีดมัน รู้ใจเรา ก็รักเขา ทั้งหัวใจ ลืมได้ไง ไม่เหมือนเก่า รู้ทั้งรู้ ก็ยอมเศร้า เหงาแสนเหงา ก็ยอมทน ทนรอต่อไปเหอะ สักพันชาติมั้ง
10 กุมภาพันธ์ 2546 21:43 น. - comment id 108451
น่านนนนนนนนนนนนนสิ คนรอ ยังไงก็คงต้องทนรออยู่วันยังค่ำ ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกกำลังใจ
19 กุมภาพันธ์ 2546 13:59 น. - comment id 109651
เมื่อไหร่ล่ะที่เธอต้องการ... แต่ไม่เป็นไรถึงไม่ต้องการ...เราก็จะจัดให้... ความห่วงใยมีเหลือเฟืออยู่แล้ว....