ดอกเฟื่องฟ้าสีขาว เกลื่อนหล่นทั่วลานบ้าน ..ยิ่งกวาด .. ..ยิ่งหล่น.. ไม่รู้ต้องตำหนิดอกไม้ หรือตำหนิที่สายลม อาจบางที.. ที่สมควรถูกตำหนิ คือตัวฉันเอง
3 กุมภาพันธ์ 2546 16:21 น. - comment id 107341
ใช่แล้ว ตำหนิหมอกจางล่ะถูกต้องที่สุด อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2546 16:25 น. - comment id 107342
อ้าว..ไม่เข้าข้างกันเลยนะ
3 กุมภาพันธ์ 2546 16:39 น. - comment id 107345
ดอกไม้ ให้ความงาม แม้ฝนโปรย หรือแดดแรง ก็ไม่ปริปาก สายลม พริ้วผ่าน ทักทายต้นไม้ หายเหงา โดยไม่บ่นเหน็ดเหนื่อย เหลือคนเดียว ช่างบ่นนัก ใครจะเข้าข้าง
3 กุมภาพันธ์ 2546 16:58 น. - comment id 107347
สายธาร.. ไหลผ่านเลาะลัดในผืนป่า ซึมซ่านผ่านสู่ไม้นานา ทั้งไม้ใหญ่ต้นหญ้าและต้นยาง แดดแรงลมพาพัดระเหย ละอองน้ำลอยเลยสู่ฟ้ากว้าง แรกเช้ากลั่นไอเย็นเป็นหมอกจาง แล้วจึงใยไม่เข้าข้าง ไม่เข้าใจ ..พวกเดียวกันแท้ๆ..เฮ้อ
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:19 น. - comment id 107348
ฮ่ะๆๆๆ แม้ละอองน้ำจะกลายเป็นสายหมอก แม้ว่ายากจะแยกออกว่าต่างไหม แต่ถือพวกและถือพ้องพึงตรองใจ ขึ้นอยู่กับเรื่องอะไรเป็นสำคัญ หากถูกผิดคิดชี้ชัดจะตัดสิน เพียงได้ยินว่าพวกพ้องต้องเปลี่ยนผัน เข้าข้างเพื่อนผิดเรื่องกลัวเคืองกัน ก็อาจดันเพื่อนผิดทางบางครั้งคราว
3 กุมภาพันธ์ 2546 17:30 น. - comment id 107350
โอเค.. ยอมๆ เถียงไม่ขึ้นเลยเรา..
3 กุมภาพันธ์ 2546 18:42 น. - comment id 107358
หมอกจาง กะ ละอองน้ำ ..... น่ารักจัง