เวลาเลยผ่านไป ยิ่งรู้จักชิดใกล้ กลับเหมือนยิ่งไม่รู้ มองเธอนิ่งนาน เธอไม่ต่างจากเมื่อวานที่เป็นอยู่ แต่หลายสิ่งที่ควรจะรู้ กลับกลายเป็นไม่รู้และไม่เข้าใจ อยู่ใกล้ แต่เหมือนเป็นคนอื่น ฝันสวยงามที่ไม่เคยตื่น จะเป็นของเราบ้างได้ไหม ฉันทำให้เธอเกรง หรือ เธอเองที่ไม่เคยกล้าตัดสินใจ แท้จริงตัวตนเธอมีอยู่ไหม หรือแค่ลวงให้ใครใคร คอยนิยาม มองภาพเธอในวันเก่า นั่นหรือเธอ นี่หรือเรา ฉันได้แต่เงียบเหงาอยู่กับคำถาม เธอผูกพันกับฉัน หรือ ความคิดของใครกันที่เธอเฝ้าทำตาม เมื่อใจเธอจมอยู่กับโซ่และล่าม ก็ไม่มีใครจะเหยียดหยาม... ได้เท่ากับที่เธอพยายาม...หยามตัวเอง
28 มกราคม 2546 06:52 น. - comment id 106672
.... เหมือนใจเล้ย.... ขอแจมด้วยคน...ถูกใจจริง ๆ ค่ะ
28 มกราคม 2546 07:56 น. - comment id 106680
ความผิด..ที่ฉันขลาด.. หวาดกลัว..เกินจะบอก.. ขอคุณ..อย่าเง้างอด.. ฉันขอบอก..ต่อนี้ไป.. ฉันรู้..ฉันไม่กร้าวแกร่ง. เธอคือแรง.ในหัวใจ.. ขอคุณเคียงข้าง..อย่าห่างไกล.. ขอดวงใจ..กลับมา..(นะค่ะ).. เรน..ขออนุญาต..แจมบทกวี..ที่ไพเราะ..
28 มกราคม 2546 13:21 น. - comment id 106717
=^__^= ความหมายดีจัง!!
28 มกราคม 2546 13:37 น. - comment id 106723
อื้อฮือ...
28 มกราคม 2546 16:38 น. - comment id 106746
ยิ่งชิดใกล้ ใจเธอยิ่งออกห่าง ยิ่งก้าวตาม เธอยิ่งห่างออกไป ยิ่งเฝ้าดู ยิ่งเลือนลางห่างไกล ยิ่งรั้งไว้ แค่กายใจอยู่ไหน... .....ลำบากจังนะ...
28 มกราคม 2546 17:23 น. - comment id 106771
ความหมายดี...ชอบจัง
28 มกราคม 2546 17:39 น. - comment id 106779
ชอบมากเลยจ้าาอองน้ำ เก่งจังเลย +++คิดถึงจ้า+++
29 มกราคม 2546 12:05 น. - comment id 106864
ทำไมเขียนได้ให้ความรู้สึกจัง ไม่ต้องแปล