กำลังใจของฉันแสนบอบบาง จึงถูกความอ้างว้างชนะได้ ยิ่งหลายคราวที่ต้องคอยอย่างน้อยใจ ความหวาดหวั่นและอ่อนไหวจึงเข้ามา ไม่อยากท้อ แต่เพียงนึกถึงการรอก็เหว่ว้า เพราะทุกคราวยามแดดเช้าก้าวเข้ามา ฉันไม่รู้จะตอบคำถามของน้ำตาว่าอย่าง
26 มกราคม 2546 07:53 น. - comment id 106412
อย่าท้อ..ที่จะรอ..ขอเปนเพื่อน.. แม้ลางเลือน..เปื้อนไป..ใครจะว่า.. ก้อห้วใจ..บอกให้รอ..แม้จาล้า.. ใครเค้าว่า..ช่างเถอะ..ก้อใจเรา.. หัวใจร้าง..บางอย่างที่ซ่อนไว้.. อยากปลอบใจ..คนที่มีความเหงา.. อยากกระซิบฝากสายลมอย่างเบาเบา.. ขอความเหงา..ห่างไกล..จากใจเธอ.. ..เรน..ขออนุญาต..แจมนะค่ะ.. แบบหัดแต่ง..นะค่ะ..
31 มกราคม 2546 14:52 น. - comment id 107078
มีความสุขกับน้ำตาไม่ใช่เรื่องแปลก ถึงเทอจะเข้าใจหรือไม่ ในสิ่งนั้น แต่ถ้าเทอเข้าใจ ใจเทอ มันคงจะดี