เมื่อใบไม้ร่วงหล่น ใจหนึ่งคนร้าวรอนอ่อนไหว ดั่งเป็นส่วนหนึ่งของกิ่งก้านใบ คล้ายฝังรากความห่วงใยด้วยใจผูกพัน เมื่อสายลมลอยคว้าง ใจหนึ่งคนก็อ้างว้างไหวหวั่น ดั่งรวดร้าวท่ามกลางหมอกควัน เพียงสายลมพัดผ่านก็พลันหนาวใจ เมื่อเกลียวคลื่นเหวี่ยงตัวเศร้าสร้อย ใจหนึ่งคนก็พลอยโอนไหว คลื่นกระทบหาดน้ำตารินกระทบใจ ย้ำเท้าเดินไปบนความเงียบงัน เมื่อฟ้าไร้ดาว ใครหนึ่งคนก็เจ็บร้าวจนใจสั่น ความเหงาโรยตัวพลิ้วไม่เว้นวัน เหมือนรักที่หมดความสำคัญจากใจเธอ ทุกอย่างรอบกาย คล้ายเป็นเครื่องอธิบายความจริงที่ฝันเพ้อ หากวันนี้เป็นวันที่ไม่มีเธอ ฉันคงละเมออ่อนไหวด้วยใจรักเธอ...ตลอดไป
27 มกราคม 2546 19:30 น. - comment id 106651
จะไม่มีวันนั้นที่จะมาถึง หากในความคำนึงยังมีฉัน เพียงแต่เธอไม่เปลี่ยนใจที่ให้กัน จะยังมีฉันอยู่คู่กับเธอ มีบ้างที่ต้องอ่อนล้า เป็นเพียงความเหว่ว้าที่เปลี่ยวเหงา และจะมีบ้างในวันที่ในทุเลา ความเจ็บปวดก็จะบรรเทาลงได้เอง เคยเห็นไหมในคืนที่ฟ้าไร้ดาว คืนต่อมาความสุกสกาวก็ปรากฏ เพียงแต่เรารอคอยด้วยใจจ่อจด เท่านี้ก็จะมีดาวปรากฏที่ปลายฟ้า รอนะรอได้ไหมคนดี ขอสัญญาด้วยใจที่มีว่ามั่นคง ความรักความหวังดีที่มีจง ส่งคืนกลับให้แก่ผู้เฝ้ารอ