ผู้เฒ่าบ่นคนในไยอยากออก แต่คนนอกทำไมอยากไฝ่หา ทำให้ฉันนั้นต้องตรองทุกครา อย่างไหนหนาเป็นสุขอยู่ทุกคราว เขาร่วมเรียงเคียงคู่สู่วันสุข วันที่ทุกคนดูคู่บ่าวสาว หวังทั้งสองครองชื่นรักยืนยาว เริ่มเรื่องราวชีวิตจิตชื่นชู ....งานแต่งที่ใด เป็นได้แค่แขกรับเชิญ อยากแต่งอย่างเขาเหลือเกิน ขัดเขินที่ยังไร้คู่ อวยพรบ่าวสาว หลายคราวแอบนึกอดสู ตัวเราไม่รู้ จะเจอเนื้อคู่วันไหน สู้งานสร้างตัว หวังมีครอบครัวสักวัน ปัจจัยที่เขามีกัน ก็สรรหามาจนได้ บางทีสับสน ว่าทนทำไปทำไม เพราะไม่มีใคร ปลงใจมาเป็นเจ้าสาว ช่วยงานทุกคราว ก็เหงาหัวใจทุกครั้ง ใกล้ความจริงบ้าง ก็คือนั่นเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว รับของชำร่วย ไปเก็บกี่ชิ้นแล้วเรา แอบยิ้มกับเหงา กี่หนาวก็เฝ้าคอยหวัง งานแต่งใครๆ เราได้เป็นเกียรติทุกงาน สิ่งที่เฝ้าหวังมานาน ก็คืองานของตัวเองบ้าง ขอมีชื่อตน พิมพิ์บนบัตรเชิญสักครั้ง มีสาวร่วมทาง หมอบรับน้ำสังข์สักคน......
6 มกราคม 2546 08:42 น. - comment id 103453
เอ่อ...แบบว่าเมื่อคืนก็ไปงานแต่งงานมานะ เห็นทั้งสองครองรักก็เป็นสุข ตัวเราทุกข์หรือเปล่าหรือเศร้าไหม เอาแต่หม่ำอาหารตรงหน้าแสนชื่นใจ บ่าวกับสาวชื่อไร.? ยังไม่รู้เลย .. แหะ แหะ เรื่องจริงนะเนี่ย ไม่รู้จักน่ะ
6 มกราคม 2546 16:06 น. - comment id 103535
=^__^= อยากไปหม่ำบ้างจัง... อิจฉาๆๆๆ อิอิอิอิ