รัก...จนลืมนึก ความรู้สึกของคุณเป็นเช่นไหน ทุกครั้งที่ผมเอาแต่ใจ เหนื่อยบ้างไหมครับที่รัก เอ่อ...คือว่า ผมขอโทษ อย่าถึงกับโกรธจนแตกหัก ผมจะเลิกทำจริงจริงนะครับ ให้นั่งพับเพียบก็ยังได้ ถ้าคิดว่า...ทำไม่ได้จริง แต่ก็อย่าทิ้งผมไปทางไหน อาการผมไม่หนัก....พอแก้ได้ โปรดเชื่อใจผมอีกสักครั้ง คราวนี้ผมจะเป็นคนดี เป็นผมคนที่คุณนึกหวัง คุณว่าอะไร...ผมจะเชื่อฟัง เป็นเท้าข้างหลังตามคุณ ... ผมจะเป็นเด็กดี ไม่มีที่จะเอาแต่ใจ แต่คุณครับ...รับรองได้ ว่าคงทำไม่ได้เกินปี (อิอิ) ...
3 มกราคม 2546 20:11 น. - comment id 103124
ลืมนึกหน่ะไม่เป็นไร แต่อย่าให้มากไปกว่านี้ ที่เป็นอยู่ก็น่ารักดี แต่หากมากกว่านี้คงเหนื่อยใจ ไม่ต้องขอโทษอะไรมากมาย อ่อ ๆ และไม่ต้องพับเพียบเรียบร้อยก็ได้ ไม่ได้บังคับจิตบังคับใจ ให้เป็นชายผ้ายับ ๆ พับไว้ในตู้หรอกคุณ เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าคงทำไม่ได้ อ่ะ ๆ ที่พูดไปไม่ใช่ให้อารมณ์ขรุกรุ่น แค่ไม่อยากให้ฝืนทำอะไรที่ไม่ใช่คุณ เป็นแบบนี้แหละนะพ่อไหล่กว้างอกอุ่นคุณคนดี ไม่ต้องเป็นหรอกเท่าหลัง เพระไม่ใช่ช้างตัวอ้วนพลี เป็นอย่างที่เป็นแหละน่ารักดี แต่เอ๊ะ ! คิด ๆ ไปอีกทีแค่ครึ่งนาทีคุณคงจะขาดใจ ...^_^.......คริ...^_^....คริ..........^_^ มาแว้วคุง ๆ หุ หุ หุ นู๋ว่างอน ๆ แบบนี้แหละน่ารักดีแล้วค่ะ เพราะถ้าคุณไม่งอนแล้วนู๋จาไปง้อใคร ?? จริงมะคะ
3 มกราคม 2546 21:26 น. - comment id 103130
เรนนั่งฟัง..ขออีกครั้งนะค่ะ..(น๊าา.น๊าา..พี่ทาเลจายย.. เรนชอบจังค่ะ..).. เรนอ่านปาย..ยิ้มปาย.. บทกลอน.. ที่ทำให้.. เรนมียิ้มม.. อิอิอิ.. (ต่อๆๆ.. นะค่ะ..)
4 มกราคม 2546 09:49 น. - comment id 103165
น่ารักดีนะ
5 มกราคม 2546 10:38 น. - comment id 103297
งั่ม.... เปงงี้ได้เหรอ.... จริงอ่ะ.... ไม่โกรธแน่นา