นิทาน 6 บท เรื่องที่ 1
ค้างคาวคืนคอน
เรื่อง...ยุงกับวัวกระทิง
...อย่าหลงตนจนเพลินเกินถูกต้อง
ควรตรึกตรองตัวว่าค่าเพียงไหน
เมื่อโลกนี้ที่เปลี่ยนหมุนเวียนไป
คลื่นลูกใหม่มาแรงแซงตัวเรา
ความสำคัญนั้นหนาอย่าประมาท
อย่าริอาจหลงตนบนใครเขา
เหมือนกับยุ่งมุ่งมาท่าไม่เบา
หลงมัวเมาตัวว่า...ข้าสำคัญ
เที่ยวบินอยู่ครู่หนึ่งจึงอ่อนล้า
เฝ้ามองหาที่พักสักหุนหัน
ที่ตรงไหนไม่มีที่เทียมทัน
ถูกใจมันสักที่ที่ผ่านมา
แรงเริ่มแย่แลจ้องมองไปทั่ว
ให้เห็นวัวกระทิงซิ่งเข้าหา
บินเกาะลงตรงเขาเฝ้าพูดจา
พี่วัวจ๋าขอพักสักครู่เดียว
หากตัวฉันนั้นหนักโปรดทักท้วง
ด้วยฉันห่วงพี่หนักขอพักเดี๋ยว
เจ้าวัวตอบขอบใจได้..ยุงเพรียว
เจ้าไม่เกี่ยวอะไรไปหรือมา
จึงสอนไว้ให้รู้ผู้หลงตน
อาจเป็นคนสำคัญนั้นผิดหนา
เพราะบางทีที่แท้แค่ผ่านตา
ไม่มีค่าอะไรให้คำนึง....ฯ