...ขอบอกเล่าเก้าสิบหยิบมาบอก ไม่ได้หลอกผู้ใดให้เชื่อฉัน เพราะความคิดจิตใจไม่เหมือนกัน ทุกคนนั้นมีสิทธิ์คิดทุกคน ว่าดึกดื่นคืนก่อนนอนไม่หลับ มันกระสับกระส่ายตั้งหลายหน มันรุ่มร้อนนอนนั่งอย่างกังวล มันสับสนหงุดหงิดทั้งจิตใจ จึงแต่งกายฉายเดี่ยวเที่ยวราตรี คงจะดีก่อนกลับมาหลับใหล แวะเข้าบาร์ราตรีที่วิไล นั่งอยู่ใกล้เวทีที่ลานบาร์ มีสาวน้อยร้อยชั่งมานั่งตัก ช่างน่ารักน่าใคร่กระไรหนา เพียงสักพักนักเต้นเผ่นออกมา จึงรู้ว่าคนเมาเขาตีกัน ทั้งเก้าอี้ที่โต๊ะถูกโล๊ะเกลี้ยง ได้ยินเสียงร้องไล่ใครทำฉัน ขวดแก้วพล่านจานร่อนปลิวว่อนครัน เห็นแล้วมันสะใจในค่ำคืน คราวฉันซวยด้วยใครก็ไม่รู้ ใช้ปืนขู่ตรงหน้า...อย่าขัดขืน ฉันโดดกบหลบเลี่ยงพร้อมเสียงปืน สะดุ้งตื่น...แขนเดาะเพราะตกเตียง....
25 พฤศจิกายน 2545 09:29 น. - comment id 97709
ตอนแรกก็ฝันดี นะ สาวน้อยมานั่งตัก .. และก็ตกเตียง คราวนี้แย่สิ หาหมอหรือยัง แขนเจ็บมากไหม ..?
25 พฤศจิกายน 2545 12:03 น. - comment id 97733
ดีจังเลยแค่แขนเดาะนะน้องรัก พี่ขาหักเข้าเฝือกเถลือกไถล เบื่อจนจะหาอีโต้มาฟันไป ดีที่ใจกลัวว่าจะเหลือขาแค่ข้างเดียว..อิอิอิ จริงๆคำพาไปว่าขาหัก..ไม่ถึงกับหักนะ กระดูกหลังเท้าร้าว เพราะลื่นลงไปนอนนับแดดอยู่นานเพราะลุกไม่ขึ้น แถมด้วยความไม่กลัวยังเขยกไปกินพิซซ่า อีกเลยหายซ่าส์เลยกลับมามันบวมปูด ต้องไปหาหมอ สามอาทิตย์นี้ชีวีราวถูกจองจำ พันธนาการ จึงเห็นสัจจธรรมชีวิตหลายด้านเลย ค่ะ..
26 พฤศจิกายน 2545 00:43 น. - comment id 97852
คุณอัลมิตรา...ตกเตียงแค่นี้ยังไม่ถึงตาย เพราะยังคงฝันร้ายอีกหลายหน...อย่างผมต้องไปหานางพยาบาล...ปล่อยให้หมอนั่งตบยุงไปเหอะ... คุณพุดพัดชา...ดีครับที่ได้คิด ว่าชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ผมจึงทำทุกสิ่งที่พอใจโดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก่อนที่จะไม่ได้ทำอะไร.. ขอบคุณที่มาเยือน...สวัสดีครับ...
26 พฤศจิกายน 2545 10:37 น. - comment id 97883
อิอิอิ แหมมม ฝันสนุกดีน่ะค่ะ ดีแล้วล่ะค่ะที่เป็นแค่ฝัน ^___^