อยากบอกออกไปว่า พุดพัดชาช่างน่ารัก โชคดีที่รู้จัก เธอทายทักมอบแรงใจ ในวันอันสับสน เธอหนึ่งคนชี้ทางให้ หนทางจึงอำไพ บอกจากใจฉันขอบคุณ บางครั้งเรื่องเพียงนิด เฝ้าครุ่นคิดจนหัวหมุน หาทางออกซุกซุน เธอเจือจุนช่วยดูแล น้ำใจที่มอบกัน ทำให้ฉันนั้นแน่วแน่ จริงใจไม่ผันแปร ขอเพียงแต่หมั่นทำดี เป็นตัวของตัวเอง ไม่กลัวเกรงไม่ถอยหนี หากเจตนาดี ไม่รอรีลงมือเลย นี่คือสิ่งฉันได้ จากเธอไงที่ไม่เฉย ตอนนี้ชักคุ้นเคย ยามเธอเอ่ยต้องรับฟัง รายงานเธอเป็นกาพย์ ขอเธอทราบสมดั่งหวัง รู้สึกสุขใจจัง มีมิตรดั่ง พุดพัดชา
วรรณกาญจน์ 22 พ.ย. 2545 02:00 น. - ID 26364 
978
4
0
22 พฤศจิกายน 2545 09:19 น. - comment id 97192
แต่บางครั้งในใจลึกๆก็ไม่อยากทิ้งความเป็นตัวของตัวเอง... จึงอยากบอกว่าอย่าจริงจังจนหมดความละมุนในใจเลยค่ะ ให้กาลเวลาเพาะบ่ม ให้กาลเวลาสอน ให้ใจเราเลือกทำในสิ่งที่ถนัดและรักจะเป็นดีนะคะ อย่าท้อแท้ ก็คงไม่พ้นตรงนี้หรอก เพราะป้าส้มเขียนว่า เป็นตัวของตัวเอง ไม่กลัวเกรงไม่ถอยหนี การเขียนร้อยกรองช่วยเติมความละเอียดอ่อนให้เรา แต่เราต้องเริ่มจากการเขียนอย่างละเอียดอ่อน พิถีพิถัน เสียก่อนด้วย
22 พฤศจิกายน 2545 09:20 น. - comment id 97193
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^...........เป็นตัวของตัวเอง......^*^
ไม่กลัวเกรงไม่ถอยหนี
เปงคําตอบสุดท้ายจ้าคุงป้าส้ม
ว้า..ทายถูกมะมีรางวัล???
เพิ่งเห็นอะ..ไปใสใสเลย..อด..อด
^*^.....................^____^...................^*^
22 พฤศจิกายน 2545 09:22 น. - comment id 97195
การเป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องพัฒนาตัวเองนะ ต้องใฝ่รู้ และเรียนรู้ตลอดชีวิตด้วย ทุกคนเป็นครู ทุกที่เป็นห้องเรียน
22 พฤศจิกายน 2545 09:33 น. - comment id 97197
พุดพัดชานี่ละหรือคนน่ารัก คุณส้มโอทายทักมาชักเขิน พุดพัดชาคนนี้มีแต่ขาดไม่ก็เกิน ถูกคนเมินไม่มองต้องหมองใจ ขอบพระคุณในน้ำใจที่ใสยิ่ง มีเรื่องจริงด้วยรักน้ำใจใส คุณส้มโอเป็นคนดีรู้ด้วยใจ อ่านงานไปไม่ต้องบอกหรอกใครดี.. พุดพัดชาตั้งใจฝากใจสวย รจนาด้วยจริงใจไม่คิดหนี ที่ห่างหายไปบ้างร้าวฤดี ในโลกนี้โลกไซเบอร์เผลอหลงทาง เหมือนไอดาโฮ่กล่าวไว้ไม่มีผิด ทุกคนคิดระวังพลั้งไว้บ้าง รักจริงใจแค่ไหนแทบวายวาง ใจอ้างว้างร้างไร้คล้ายหมดแรง เริ่มต้นใหม่ใครติติงนิ่งฟังไว้ แต่ว่าใช่จะลืมตนจนสิ้นแสง ความเป็นเราคือเรามั่นไม่แกว่ง หากทองแท่งหลอมละลายก็กลายทอง รู้สึกดีที่มีคุณส้มโอรักและเขียนกลอนงดงามซึ้งใจมอบให้ แต่ชีวิตพุดพัดชาเกิดมาค่อนข้างอาภัพนะคะ เรื่องความรัก เรื่องนะเมตตา เพราะค่อนข้างตรงมากกับชีวิต ผิดกับงานเขียนนะคะ แต่ผ่านโลก โศกสุขจนคลุกเคล้ากันได้ที่แล้วค่ะ เลยไม่ค่อยเศร้ากับอะไรนาน จะเศร้านานจริงๆก็เรื่องเดียวในหัวใจเก็บไว้จะสิบห้าปีแล้ว...เดี๋ยวจะมอบเรื่องสิบปีที่รอคอยให้อ่านเอาเล่นดูนะคะ ด้วยคำขอบพระคุณค่ะ
22 พฤศจิกายน 2545 09:38 น. - comment id 97199
อ่านคำคุณเวทย์ว่าไว้แกล้มข้าวเกรียบว่าวซื้อด้วยอยากกินระลึกถึงอดีตยามเด็ก.. น้อมรับฟัง..จะบอกว่า..ใช่เลยนะคะ .. .การเป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องพัฒนาตัวเองนะ ต้องใฝ่รู้ และเรียนรู้ตลอดชีวิตด้วย ทุกคนเป็นครู ทุกที่เป็นห้องเรียน... แกล้มข้าวเกรียบว่าว
22 พฤศจิกายน 2545 14:23 น. - comment id 97254
อิอิน่าร้ากเจงๆๆ
25 พฤศจิกายน 2545 18:57 น. - comment id 97788
~^_^~ แหะๆๆ เป็น หมอดูกันด้วยเหรอคะ อาเวทย์ แนตตี้ ( ดีนะที่ไหวตัวทัน ไม่มีรางวัลให้ ) และขอบคุณสำหรับคำแนะนำสัญญาค่ะว่าจะพัฒนาตัวเอง ทุกคนเป็นครู ทุกที่เป็นห้องเรียน เป็นสัจธรรมอันล้ำลึก จริงๆค่ะ แต่ พุดพัดชาคะ ไม่เข้าใจว่า แกล้มข้าวเกรียบว่าวทำไม น่ะค่ะ ( ล้ำลึก ไปอีกขั้นแย้ว !) เจ้าลมไม่ต้องชมป้าบ่อยก็ได้ นะ อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
