แสงเรืองเรืองสีแดงแสดปลั่ง ทาทาบขอบฟ้าทางตะวันออก แต่หมอกยังคงหนาอยู่ น้ำค้างยังคงปริ่มยอดหญ้า ฉันถอดร้องเท้า แล้วขออนุญาติต้นหญ้าว่า ขอฉันเดินเยาะย่อง บนยอดของเธอด้วย แล้วฉันค่อยค่อยก้าวเดิน ดุมดุมย่ำไปบนยอดหญ้า เท้าเหยียบสัมผัสความฉ่ำเย็น ของน้ำค้างบนยอดหญ้า ฉันขยับเท้าอย่างระแวดระวัง เพราะกลัวยอดหญ้าจะหักเอา ฉันเดินไปเดินมา แต่ไม่ให้ซ้ำรอยเท้าเดิม เดินไปคิดไป พลางสูดความสดชื่น สุดพรรณนา บางครั้งเหลียวหลัง มองรอยที่ฉันเดิน แลเห็นเป็นทาง เหมือนรอยเท้า บนหาดทราย แล้วดวงตะวัน เปล่งประกายแสง สีแดงค่อนทอง มาทายทักฉัน กลางสนามหญ้า ฉันเห็นรอยยิ้ม ของมันส่งมาให้ ฉันเลยส่งยิ้มตอบ แล้วหมอกก็เริ่มจาง น้ำค้างบนยอดหญ้า สะท้อนแสงประกาย คล้ายเพชรเม็ดงาม ยวงระยิบระยับ ฉันกล่าวขอบคุณต้นหญ้า ที่ให้ฉันเดินบนยอด และกล่าวสวัสดีดวงตะวัน
18 ตุลาคม 2545 12:24 น. - comment id 89160
@หากเพราะ ว่าใน หัวใจสดชื่น โลกจึงรื่น เริงอยู่ มิรู้หาย หากเพราะ ว่าใน หัวใจสบาย ตะวันจึง ทักทาย ได้ทุกวัน @หากเพราะ ว่ามีเพื่อน ร่วมซึมซาบ ความอบอุ่น จึงอาบทับ ความหนาวสั่น หากเพราะมี ความเข้าใจ กันและกัน เพียงมองตา เท่านั้น ก็มั่นใจ @ค่อยค่อยเดิน ก้าวย่าง อย่างค่อยค่อย แม้สักน้อย อย่าให้ หญ้าหักได้ ถนอมมิตร ภาพงาม ความเข้าใจ เพื่ออิ่มใน ภาพงาม ความทรงจำ ....น่าอิจฉา....ไม่ใช่อิจฉาที่ได้เดินบนยอดหญ้า ไม่ใช่ที่ได้สูดอากาศสดชื่น และไม่ใช่ที่ดวงตะวันมาทักทาย หากแต่อิจฉาที่มีเพื่อนนั่งหนาวด้วยต่างหาก
18 ตุลาคม 2545 15:51 น. - comment id 89235
: )
18 ตุลาคม 2545 15:56 น. - comment id 89237
กายสัมผัสดิน ไอหมอก หญ้า แสงแดด ความรู้สึกสดชื่นสัมผัสใจ
18 ตุลาคม 2545 19:55 น. - comment id 89291
ระวังพยาธิไชเท้านะ
19 ตุลาคม 2545 06:13 น. - comment id 89424
ระวังเศษแก้วน้า นอกจากพยาธิมังกิ