zonkung ในแต่ละวันความคิดถึงเดินทางไปทุกแห่งหน ถึงคนไกลหรือใกล้ตัวบางคนที่มีความหมายกับเรา แต่ไม่รู้ทำไมคนที่มีความหมายบางคนกลับทำให้เหงา ตัวก็ไปแถมใจยังไม่อยู่กับเรา แต่ยังคงเฝ้าคิดถึงห่วงใย ละอองน้ำ ในแต่ละวันฉันส่งความคิดถึงไปกับท้องฟ้าและก้อนเมฆ หวังจะให้ช่วยเสกใครสักคนที่ทำให้รู้สึกว่ามีความหมาย แต่เวลาผ่านเนิ่นนาน....เหมือนหลงลืมมองข้ามคนมากมาย โดยเฉพาะใครใครที่อยู่ข้างกาย - นึกได้ ก็สายเสียแล้วทุกที
16 ตุลาคม 2545 06:20 น. - comment id 88347
เอาด้วย เพ้ออีกคน ในแต่ละวันฉันเฝ้ามองดวงดาวและพระจันทร์ หวังให้คนคนนั้นได้รับรู้ความห่วงใยที่มีให้มาเสมอ อยากบอกเค้าว่า รักและคิดถึงเพียงเหลือเกินแล้วนะเออ แต่มันก็คงเป็นแค่คำเพ้อๆ ของผู้หญิงเหวอๆ เพียงคนเดียว
16 ตุลาคม 2545 08:14 น. - comment id 88372
มังกิ ละอองน้ำ เจ้าแมว เช้าแล้วตื่นจ้า
16 ตุลาคม 2545 12:01 น. - comment id 88476
good one
16 ตุลาคม 2545 15:32 น. - comment id 88539
^J^ นึกได้ตอนตีสี่เก้านาทีเนี่ยนะสาย.....!!!
16 ตุลาคม 2545 21:59 น. - comment id 88660
แบบนี้นี่ ผู้ใหญ่อายนะ
17 ตุลาคม 2545 11:27 น. - comment id 88796
ทำไมต้องอายด้วย?? เจ้าลม คุณกฤษณะน่าจะเปลี่ยนจากใช้ปทานุกรม มาเป็นพจนานุกรมได้แล้วนะคะ จะได้ให้คำนิยามหลากหลายหน่อย.....อิอิ