ตอนเราเป็นเด็กยังเล็กกระจ้อยร่อย เราไม่ค่อยคิดสิ่งใดที่เศร้าหมอง มีพวกพ้องร่วมสรวลเสกันปองดอง ต่างจับจองแย่งพูดสนุกจริง ตอนเราเป็นวัยรุ่นวุ่นพิลึก ชอบนอนดึกจ้อกันกับเพื่อนฝูง เราจูงกันเกี่ยวก้อยหาความฝัน แต่ละวันก็ฝันไปตามเหตุพา ยามเราต้องเลือกทางเดินให้ชีวิต เราก็คิดแต่เรื่องจริงใช่ความฝัน บางครั้งฝันมันก็ครอบงำ จริงกับฝันประปรนไปไม่เคยจาง บางครั้งอยากให้เรื่องที่ปรากฎ ปรากฎดั่งเราได้เคยร่วมคิดฝัน กว่าจะรู้บางครั้งมันก็สาย ไม่มีใครร่วมคิดเก็บเกี่ยวฝัน ยามแก่ตัวก็ต้องเจอแต่เรื่องเศร้า ที่มันเคร้าความจริงทุกแห่งหน หาความฝันมีไม่ดั่งใจตน ซึ่งหนทางจากนี้ไปฝันไม่มี
sugarier 14 ต.ค. 2545 19:56 น. - ID 24466 
645
1
0
14 ตุลาคม 2545 23:42 น. - comment id 87845
ความจริงมักโหดร้ายแต่ก็ไม่เคยฆ่าคนตายโดยเจตนา...อื้ม...เพราะถ้าเราขังตัวเองอยู่กับความฝันมากไปเราก็คงมีลมหายใจไว้เพื่อรอวันสุดท้ายของชีวิตเท่านั้นเอง
15 ตุลาคม 2545 07:58 น. - comment id 87936
ความจริงกับฝันต่างกันตรงไหน หลายคนเดินทางไกลเพื่อไขว้คว้า ด้วยสองมือหนึ่งสมองให้ได้มา ให้ฝันเป็นจริงสมดังว่าคิดไว้ในวัยเยาว์ ++++++++++++++++++++++ ไม่อยากเห็นเธอเหงาอย่างนี้ ไม่อยากเห็นคนดี หม่นหมอง แต่คงทำอะไรไม่ได้ดังใจปอง ทำได้เพียงนั่งยองยอง ข้างๆ ไม่พูดอะไร เป็นเพื่อนเธอ เท่านั้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
