เปียกปอน.. เม็ดฝนร่วงหล่นบนใบบอน กลิ้งกลอกยอกย้อนไม่เปียกใบ รักเอย.. ลมรำเพยพัดเจ้ามาจากไหน พลิ้วหล่นพลั้งร่วงกลางดวงใจ อาบจนใจที่อ่อนไหวแทบเปียกปอน คงเป็นแค่ความฝัน.. แค่ข้ามวันรักก็ร้างไม่เหมือนก่อน รักเจ้าคือน้ำกลิ้งบนใบบอน ชั่วกลิ้งกลอกยอกย้อน แล้วเปลี่ยนใบ