กลอน๙ นกกระปูดพูดว่าข้าก็เก่ง เป็นนักเลงรักสนุกทุกสมัย จะให้ข้ามาแข่งขันนั้นอย่างไร จงว่าไปซิหอยน้อยข้าคอยฟัง คืออย่างนี้ที่ตัวข้ามาถูกจับ เพราะลืมนับเวลาน้ำซ้ำท่วมหลัง มั่วเที่ยวเพลินเดินนานไปไม่ระวัง เจ้าจงตั้งใจสักนิดคิดสู้กัน ถ้าข้าแพ้แม้ทาสข้าอย่าได้เว้น ทุกตัวเป็นอาหารเจ้าเท่าตัวฉัน ถ้าเจ้าแพ้แค่เจ้าเห็นเป็นรางวัล คอยเตือนพลันน้ำขึ้นลงคงเข้าใจ เจ้านกเอ๋ยเลยไปนั้นเห็นมันเปล่า บนภูเขาลูกโล้นนั่นเห็นมันไหม ดอกไม้แดงแปลงน้อยนั่นมันอยู่ไกล ดูซิใครถึงก่อนกันเท่านั้นพอ ถึงรุ่งเช้าก็เข้าที่ที่แข่งขัน กระปูดนั้นยกปีกชี้ตีปีกปร๋อ เจ้าหอยนั้นมันก็คลานปานบ้าบอ ไม่คิดท้อแม้ชีวิตจะปลิดปลง การแข่งขันนั้นเลยผ่านไม่นานนัก นกกระปูดอยากหยุดพักซักกลัวหลง อยากผ่อนคลายให้หายล้าพาตัวลง ขอท่านจงรอเจ้าหอยน้อยอีกที
29 กันยายน 2545 11:31 น. - comment id 81937
น่ารักดี สมองน้อยๆของหอยก็ใช้ได้นะเนี่ย คุณแม่หนูค้างคาวคงเล่านิทานเก่งแน่ๆ เลย^_^
29 กันยายน 2545 11:31 น. - comment id 81939
น่ารักดี สมองน้อยๆของหอยก็ใช้ได้นะเนี่ย คุณแม่หนูค้างคาวคงเล่านิทานเก่งแน่ๆ เลย^_^
29 กันยายน 2545 14:55 น. - comment id 81978
สู้ ๆ นะจ๊ะ
30 กันยายน 2545 20:10 น. - comment id 82349
^*^ ^*^ ^*^....หวัดดีจ๊ะพี่ค้างคาว..^*^ .......เก่งเก่งเก่งจ้า.....