ฉันอยากร้องไห้..แต่น้ำตามันไม่ไหลออกมา

ปุถุซน

๑
ให้ฉันอธิบายอย่างไรดี
ถึงความรู้สึกสุขใจอันมิอาจเปรียบ
ที่ผันผ่านเข้ามาในห้วงหนึ่งของชีวิต
เป็นความปลื้มปีติที่คลับคล้ายว่าเป็นจริง
แต่ฉันตระหนักดีว่ามันไม่ใช่ความฝัน
และมันก็ไม่ใช่ความจริง
เป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสอง
บางครั้งฉันรู้สึกว่ามันใกล้แค่เอื้อม
คิดคิดดูอีกทีมันกลับถอยห่างออกไป
ไกลไกลเกินสุดจะไขว่คว้า.
๒
ฉันคงเหมือนนักเดินทางทั้งหลาย
ที่เที่ยวสืบเสาะแสวงหาคุณค่า
และความหมายแห่งชีวิต
ดั้นด้นเดินทางรอมแรม
มาไกลแสนไกล
แต่แล้วโชคชะตานำพา
ให้ฉันต้องพลัดหลงเข้าไป
ในท้องทะเลทรายอันแห้งแล้ง
เปล่าเปลี่ยวสุดอ้างว้าง.
เสบียงและน้ำเริ่มร่อยหรอ
ท่ามกลางความร้อนระอุ
ฉันไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่เลย
มีแต่เพียงความหวังเท่านั้น
ซึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันพยายามโอบอุ้ม
ทะนุถนอมพร้อมกับร่างอันบอบช้ำโซซัด
หวังว่าในไม่ช้าคงจะพบโอเอซิส
มีเงาไม้ให้ฉันหลบพักพิงบ้าง
มีน้ำสักกอบมือเพื่อให้ฉันได้ดื่ม
ดับความกระหายเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
๓
แสงแดดแผดเผาร้อนสุดระอุ
ความหิวกระหายยิ่งเพิ่มทวีคูณ
สายตาเริ่มพร่ามัวเลือนลาง
พลันเหลือบมองไปเห็น.
เหมือนแหล่งน้ำที่ต้องกับแสงแดด
สะท้อนระยิบระยับไกลออกไป
ฉันคิดในใจ
ไม่มีสิ่งใดอีกแล้วในโลกนี้
จะมีค่าเทียบเท่าสิ่งที่ฉันกำลังเห็น
จึงรวบรวมกำลังฮึดสุดท้าย
เท่าที่จะสามารถทำได้ในนาทีนี้
ด้วยความหวังประการฉะนี้
ฉันจึงลุกขึ้นด้วยความมั่นใจ
ว่าข้างหน้านั้นอีกไม่ไกล
ฉันคงได้ดื่มน้ำดับกระหายแล้วล่ะ
ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่า
ฉันจะรอดตายออกจาก
ทะเลทรายแห่งนี้หรือไม่
หวังเพียงแค่ได้ดื่มน้ำดับกระหาย
เป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตฉันก็สุขใจ
ถึงแม้จักต้องตายอย่างโดดเดี่ยว
ในทะเลทรายอันเวิ้งว้าง
๔
ยิ่งฉันขยับเท้าก้าวเข้าไปใกล้
ภาพนั้นกลับถอยห่างออกไป
แล้วอันตรธานหายไปสิ้น
ต่อหน้าต่อตาฉัน
แล้วกลับปรากฏให้เห็น
อีกทีหนึ่งไกลออกไป
ระยิบระยับทอประกายงามวิจิตร
เป็นอย่างนี้เรื่อยไป
จนในที่สุดฉันเริ่มอ่อนล้า
สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกับการค้นหา
ภาพลวงตาที่ทะเลทรายแห่งนี้
มอบให้เป็นเป็นของกำนัลอันล้ำค่า
แก่นักเดินทางเช่นฉัน
บางทีมันอาจกำลังสอนบทเรียน
ที่ฉันมิอาจแสวงหาได้จากที่อื่น
นอกจากที่นี่แห่งเดียวเท่านั้น
มันคงอยากให้ฉันปลง
ให้ละซึ่งทุกสิ่ง
แม้กระทั้งความหวัง
๕
ฉันอยากร้องไห้
แต่น้ำตา
มันไม่ไหลออกมา
ฉันเลยต้องยิ้มหัวร่อ
ให้กับชีวิตที่มันแสนสั้น				
comments powered by Disqus
  • นักเดินทาง(Skeczys)

    20 กันยายน 2545 18:56 น. - comment id 78352

    แหงะ แล้วนักเดินทางแบบเราจะรอดจากทะเลสายสวยๆมั้ยคะเนี่ย
  • monki

    20 กันยายน 2545 19:16 น. - comment id 78371

    เราไม่กลัวทะเลทราย แค่มีเพื่อนร่วมทางข้างกายก็เพียงพอ
    
    มาวิ่งเล่นด้วยคนดิ
  • idaho

    20 กันยายน 2545 21:43 น. - comment id 78435

    บางครั้งการที่เรามองเห็นเพียงแค่ภาพลวงตาก็เป็นสุขแล้ว  แม้เมื่อเราจะไว่คว้าเอาไว้ไม่ได้เราก็ไม่เสียใจหรอก เพราะรู้ว่าภายใต้สิ่งลวงตานั้นมันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากส่วนลึกของจิตใจเราเอง
    แม้ต้องอาจต้องเดินทางคนเดียวไปในทะเลทรายแสนกว้างเพียงลำพังแต่ภาพพร่าเลือนมัวๆที่จะกลายเป็นภาพลวงตามันก็เดินตามเราอยู่เป็นเพื่อเราเมื่อเราถึงที่สุดแห่งชีวิต
  • จังงัง พรรคลิงรักลิง

    20 กันยายน 2545 22:25 น. - comment id 78445

    ร้องไม่ออก บอกไม่ถูก จุกเสียดแน่นเฟ้อ ต้องอีโน
  • แนทตี้..

    21 กันยายน 2545 16:58 น. - comment id 78721

    ^*^
           ^*^
                 ^*^   ..อืม..นะน่าสงสารจัง..
                        เห็นภาพคมชัดลึกเลยจ้า.^*^
                       ......................................
    
    
    
  • ทะเลใจ

    22 กันยายน 2545 19:28 น. - comment id 79194

    ก็ยังดีนะที่เรามองเห็นแหล่งน้ำ แต่กับคนบางคน ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหนทางที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพียงอย่างเดียว
  • ความห่วงใย

    23 กันยายน 2545 11:08 น. - comment id 79406

    มาปลอบใจพี่เชคนดี
    กำลังใจและความคิดถึงจ้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน