จากดอกไม้ถึงเม็ดฝน

แนทตี้..

ระเรื่อยลิ่วพริ้วพริ้วใหวคล้ายลมโบก
เมล็ดดอกโศกละล่วงลิ่วปลิวเคว้งคว้าง
ระหว่างกลางผืนป่าเปลี่ยวเพียงดายเดียว
หวังเพียงเสี้ยวของเม็ดฝนหล่นโปรยปราย
ธรรมชาติให้กําเนิดชีวิตฟ้าลิขิตเส้นฤาสาย
ใยจึงลืมเมล็ดดอกหลอกข้าไว้ไกลเม็ดฝน
หยดนําตาข้าล้นกล่นเกลื่อนทาบทับกับพื้นดิน
ความหวังพังพินธุ์สิ้นหยาดแสงแห่งพิรุณฯ
__________________________________				
comments powered by Disqus
  • กินิว

    13 กันยายน 2545 16:57 น. - comment id 76143

    แต่งดีจังเลย
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    13 กันยายน 2545 17:15 น. - comment id 76155

    มาอ่านจ้าแนท............. คิดถุ๊ง คิดถุง
  • นกน้ำ

    13 กันยายน 2545 18:06 น. - comment id 76176

    คราวนี้ไม่มีนกบินเหรอน้องแนทตี้..
  • วรรณกาญจน์

    14 กันยายน 2545 04:43 น. - comment id 76232

    ที่ใดไม่มีน้ำ ที่นั้น ไม่มีสิ่งมีชีวิต จ้า
  • จ..ค์

    20 กันยายน 2545 20:40 น. - comment id 78426

    อืม...1 2 3 นับดูว่ามีคนมาก่อนเรากี่คน 
    อืม..พอสมควร
    
  • ทะเลดาว

    21 กันยายน 2545 10:19 น. - comment id 78587

    คู่กันอ่ะค่ะ..ดอกไม้กับน้ำ..เก่งจังเลยค่ะพี่สาวที่น่ารักของทะเลดาว...คนที่มานับใครคะเนี่ยคุ้นๆๆ.....

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน