มุมทางซ้ายท้ายสุดที่มุมหนึ่ง มุม ณ ซึ่งบนรถเมล์ที่ค่อนข้างว่าง มุมตรงนั้นฉันนั่งอยู่ส่วนกลาง ระหว่างทางของฉันที่กลับบ้าน มีชายหนุ่มหญิงสาวอยู่หนึ่งคู่ เขานั่งจู๋จี๋กันดูแสนหวาน นั่งซบไหล่ในที่มโหฬาร ที่สาธารณ์ผู้คนก็มากมาย ไม่ได้โกรธเลือดร้อนหรืออิจฉา เพียงแต่ว่ากลัวสถาบันจะเสียหาย ก็เล่นใส่ชุดนักเรียนมอปลาย แต่ไม่อายชาวประชาหน้าสาธารณ์ ชื่อโรงเรียนเด่นหราบนหน้าอก คงจะตกใจกันถ้าได้อ่าน อายแทนโรงเรียนอายแทนถิ่นสถาน ที่มีมารบ่อนทำลายมลายพลัน เสียงหัวร่อต่อกระซิกระริกนัก เหมือนเจ้าจักอยากมีผัวจนตัวสั่น ออดอ้อนเอื้อนเอ่ยคำพร่ำรำพัน มากมายอันจริตก้านมารยา แอบอิงนบซบไหล่ชวนรังเกียจ นั่งเบียดเสียดเบียดใกล้ปากชิดหน้า เสียงกระซิบเร้าใจในวิญญาณ์ พร้อมสายตาเย้ายวนชวนเร้าใจ นั่งจีบจับหมับรับไม่หลบเลี่ยง กระซิบเสียงเอียงหน้าเข้ามาใกล้ กายใกล้กายหน้าใกล้หน้าใจใกล้ใจ กายโลมไล้เล้าเลียคลอเคลียกัน เสียงหัวเราะไพเราะเสนาะโสต บรรเลงโน้ตเสียงใสสร้างโสตสรร ซบแอบอิงพิงต่อหน้าธารกำนัล ที่ซึ่งอันไม่เหมาะไม่สมควร เจ้ายังเด็กแต่ดันนั่งจีบจับ ใครสนับสนุนลุ้นให้หวน ใช้ตามองจ้องตาดุยิ่งเย้ายวน ยิ่งกระทำมิบังควรที่จะทำ เจ้าเด็กน้อยคิดชิงสุกก่อนจะห่าม เจ้าไม่ถามหารักอาจเจ็บช้ำ เจ้าไม่รู้รักคืออะไรเสียด้วยซ้ำ เจ้าจงจำคำสอนไว้ให้ดี คิดชิงสุกก่อนห่ามจะงามหน้า เอากายาทุ่มไปให้กายพลี เขาจะฟันแล้วทิ้งอึ้งกิมกี่ แล้วอย่างนี้เอาอะไรมามั่นใจ เจ้าหนูเอ๋ยหนูน้อยผู้ด้อยรัก เจ้าหนูเอ๋ยตระหนักความรักไว้ เจ้าหนูเอ๋ยความรักคือสิ่งใด เจ้าหนูเอ๋ยอะไรคือรักจริง จงสงวนกิริยาอันไม่ควร จงสงวนกิริยาวาจาหญิง จงสงวนท่าทีไว้อย่างยิ่ง จงสงวนกายนิ่งให้มั่นคง รักตัวบ้างอย่าทิ้งขว้างบนทางรัก รักตัวบ้างอย่าจมปลักอย่าลุ่มหลง รักตัวบ้างอย่าปล่อยตัวนะอนงค์ รักตัวบ้างจงระวังอย่าช้ำใจ อยากจะสอนให้ซึ้งถึงถ่องแท้ อยากจะสอนให้รู้แน่ถึงข้างใน อยากจะสอนดูคนจะรักใคร อยากจะสอนให้ดูใจจริงใจเอย
windsaint 9 ก.ย. 2545 07:10 น. - ID 22207 
800
4
0
9 กันยายน 2545 07:56 น. - comment id 74639
มานั่งพิศถ้วนลิขิตที่บ่งบอก ดั่งนักเรียนช้ำชอกเพื่อนเหมือนหมา ยังไม่ทันเดือนสิบสองตรองอุรา กับทำท่าเหมือนว่าอยากเสียจริง ทั้งสวมชุดสถาบันอันศักดิ์สิทธ์ ยังวิปริตคิดชั่วมั่วชายหญิง พ่อแม่ไม่สั่งสอนคงไม่จริง อาจารย์นิ่งไม่รู้เห็นเป็นตัวตน จิตชั่วช้ามั่วกามาจนเกินเหตุ ขออาเพทเกิดกับมันทุกหัวหน ระริกระรี้ปรี่ผวาน่าตบโดน มารหัวขนล้นเมืองก็พวกมัน ไม่ตั้งใจเล่าเรียนเพียรศึกษา ก็ให้มันแก้ผ้าอย่าใส่นั่น ชุดนักเรียนก็ต้องเรียนพากเพียรกัน มิใช่มันแต่เขี้ยวเกี้ยวอยากลอง ต้องขอด่า ณ ตรงนี้สักอีกหน ลูกหลานตนอย่าให้เหมือนคนทั้งสอง หมั่นปลูกจิตใต้สำนึกให้ตรึกตรอง อย่าให้ถองคลึงเคล้าเย้ายวนยี หากจะเล่าให้ฟังบ้างอย่างที่ผ่าน กาลล่วงนานยังจดจำทุกสิ่งที่ เพื่อนคนหนึ่งนามว่านิรนารี ปิดเทอมทีก็ไปคลอดปลอดเจ้ามาร ให้รู้สึกนึกรังเกียจเดียจเหลือแท้ มันเป็นแม่ยังมีจิตคิดสังหาร ฆ่าลูกน้อยเพื่อไม่ให้ญาติรู้การณ์ ช่างสามานย์พาลถ่อยย่อยยับใจ ส่วนอีกคนก็ไม่ไกลจากที่ห่าง เพื่อนชายนั่งเยื่องย่างอยู่ใกล้ๆ เป็นพ่อเด็กคนนั้นรู้กันไป มันยังไม่สะทกใจไม่กลัวเกรง มาเขียนเล่าตามความจริงใช่อิงว่า นักเรียนชาย-หญิงจ๋า อย่าข่มเหง พ่อแม่จะเศร้านะ จงกริ่งเกรง บาปจะเร่งหาเจ้าเข้าอเวจี ให้สำนึกรู้ดีและรู้ชอบ หน้าที่ตอบด้วยกระทำตามหน้าที่ หากใหญ่แล้วผ่านชีวิตศึกษาดี ก็คิดมีคู่หนาไม่ว่ากัน หากแต่ตอนนี้เจ้ายังไร้เดียงสา ผ่านโลกมาก็ไม่นานยังไม่มั่น อย่ามาจมกับกามาทุกข์อนันต์ สำนึกพลันให้ผันผ่านจากกมล อย่าริรักในวัยเรียนพากเพียรเถิด ความประเสริฐจะก่อเกิดทุกแห่งหน เริ่มต้นใหม่ก่อนเกิดคราอับจน ให้ทุกคนตั้งใจในการเรียน แค่นี้ก่อน ได้เวลาประชุม
9 กันยายน 2545 09:41 น. - comment id 74661
ปรบมือเปาะแปะ...ให้ทั้งคู่ เอ๊ะ ทั้งสามสินะ
9 กันยายน 2545 10:06 น. - comment id 74673
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ...เก่งจังเลยยยจ้า...^*^
.............................
9 กันยายน 2545 13:13 น. - comment id 74722
อื้อ ดีจ้าพัฒนาเหลือหลายเลยเน้อ อยากต่อด้วย แต่ไร้ฝีมือ
9 กันยายน 2545 18:05 น. - comment id 74836
ยอดเยี่ยมค่ะ แวะมาให้กำลังใจนะคะ
22 กันยายน 2545 17:55 น. - comment id 79160
ดีใจจริง ๆ ที่ไม่ได้พลาดมาอ่านงานของ windsai
24 กันยายน 2545 19:29 น. - comment id 80249
มาเยี่ยมเยือนแล้วนะอ่ะคะ แต่งใช้ได้ ๆ เข้าขั้นเก่งมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อ่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
