สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามค้นหา ทุ่มเทใจไขว่คว้าเพื่อให้ได้มาดั่งที่หวัง เหมือนชีวิตนี้มีแต่การเดินทาง ไม่เคยรู้ว่า..อะไรบางอย่างค่อย-ค่อยเหินห่างออกไป ได้แต่ก้าวเดินไปข้างหน้า ไม่เคยมองกลับหลังเลยว่า..มีใครเจ็บบ้างไหม เส้นทางที่ฉันเดินผ่านมาแม้ทำให้เสียน้ำตามากมายเท่าไร แต่ฉันก็ไม่เคยท้อใจและยังเดินต่อไปเรื่อยมา จนมาถึงวันนี้ วันที่ฉันรู้จักดีกับความเจ็บล้า เพราะทุกอย่างที่ฉันทำเหลือเพียงความทรงจำที่ทำให้ใจชินชา ไม่มีเขา..คนที่เฝ้าห่วงใยฉันตลอดมา..ไม่มีแววตาที่เคยห่วงหาอาทร..
2 กันยายน 2545 16:55 น. - comment id 72399
หวังว่ามันจะเป็นแค่บทกลอนนะ ไม่อยากให้เศร้า....
2 กันยายน 2545 17:55 น. - comment id 72418
พี่ให้กำลังใจจ้า
2 กันยายน 2545 20:43 น. - comment id 72502
^*^ ^*^ ^*^ ..โอม..กุ๊ก..กุ๊ก..กึ๊ยส์.. แค่บทกลอนเนอะ ชีวิตจิงของกาดาษ มะด้ายเปงแบบเนี้ยแน่แน่^*^ อย่ามาโกหกกานน๊า ........................................
2 กันยายน 2545 20:53 น. - comment id 72508
มันเหมือนเศร้าแบบคนแกร่งๆ อ่ะ บอกไม่ถูก เศร้าลึกๆ
2 กันยายน 2545 23:30 น. - comment id 72561
ไม่มีเขา แต่ยังมีฉันอยู่ทั้งคน...ไม่เป็นไรนะ
3 กันยายน 2545 01:03 น. - comment id 72588
อืม.. อยากรู้จังใครกันน๊าที่กล้าทิ้งน้องกาดาษได้ลงคออ่ะ อื้ม..น้องกาดาษออกจะน่ารักขนาดนี้นะ อืม.. ใจร้ายใจร้าย
3 กันยายน 2545 10:12 น. - comment id 72655
จ้าๆๆ.....ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจนะคะ.....ไม่ใช่เรื่องจิงหรอกค่ะ....แต่มะรุทำมาย แต่งไปแต่งมาออกมาเปงแบบนี้....งง......^-^
3 กันยายน 2545 17:54 น. - comment id 72741
ลึกๆคือความเหงาที่ร้าวถึงดวงดาว
3 กันยายน 2545 20:17 น. - comment id 72785
เหมือนกันเลยคับ ... บางทีความเศร้า อาจเป็นความรู้สึกที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดก็ได้นะ :) บางที .. เราก็ต้องอยู่กับความเศร้าบ้างเนอะ :)
4 กันยายน 2545 03:16 น. - comment id 72932
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
4 กันยายน 2545 13:44 น. - comment id 73067
อย่าให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่ 2 นะจ๊ะ