(.... ก็ไม่รู้ว่าอะไร ทำให้เราได้พบกัน ทั้งที่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ...เธอก็มีโลกของเธอ ซึ่งต่างกับฉันมากมาย เหมือนไม่มีอะไรเลยที่คล้ายกัน ...อยากถามว่าชอบเธอไหม สบตาแล้วถูกใจไหม ...ก็บอกว่าใช่เป็นอย่างนั้น ...มันคือลิขิตจากฟ้า หรือว่าปาฏิริย์ อะไรอย่างไร ก็คงไม่สำคัญ ...เท่ากับวันนี้.ฉันมีเธอ .... ...เธอไม่ใช่คนที่ฉันคิด เธอไม่ใช่คนที่ฉันหวัง แต่เธอเป็นมากกว่านั้น ..เธอเป็นคนที่ฉันรัก..... ) ผ่านแว่วเสียง บทเพลง เคยขับกล่อม เหมือนดั่งอ้อม ให้ใจ ได้หวลหา เธอเป็นใครมาจากไหน ?... เคยสงกา เหตุใดมาเคียงใจ ?... ใคร่รู้จัง ไม่เคยพบ สบแต่คำ ลำนำกล่าว ทุกค่ำเช้า กล่าวรัก ให้สมหวัง หวั่นไหวหนอ หวั่นไหวจริง หวั่นไหวจัง มานั่งฟัง คำรักขาน ผ่านกานท์กลอน ชนหลายหลาก มากหน้า เข้ามาอ่าน ยิ้มสะคราญ หวานใจ ได้ออดอ้อน บางครั้งอาย เกินกว่า ตอบเป็นกลอน บางบทย้อน ยิ้มไป ได้คิดพลัน หากว่าเธอ รับรู้ ฉันขวยเขิน อย่าเพิ่งเมิน โปรดสดับ ตามคำฉันท์ ลมหายใจ แห่งความรัก กันและกัน ดั่งสวรรค์ สรรหา ภาษาใจ ....
29 สิงหาคม 2545 16:56 น. - comment id 71319
กลอนกานต์นำคำรักมาให้พบ คือจุดจบของคำคำว่าเหงา ร้อยเรียงเขียนคำอยู่ใต้ดาว หัวใจวาววาววับอยู่ใต้เดือน
29 สิงหาคม 2545 17:07 น. - comment id 71329
ไอซ์ ... คงไม่มีอีกแล้วล่ะ ความรู้สึกนี้
29 สิงหาคม 2545 18:05 น. - comment id 71345
ไม่มีแล้วหรอ ว๊า......
29 สิงหาคม 2545 21:49 น. - comment id 71397
อื้อออออออออ
30 สิงหาคม 2545 13:59 น. - comment id 71575
พี่อัลมิ เปงอาราย
31 สิงหาคม 2545 01:49 น. - comment id 71725
ชนหลายหลาก มากหน้า เข้ามาอ่าน ยิ้มสะคราญ หวานใจ ได้ออดอ้อน บางครั้งอาย เกินกว่า ตอบเป็นกลอน บางบทย้อน ยิ้มไป ได้คิดพลัน --- ชอบบทนี้ครับอาจารณ์ เพราะดี..ชอบมากครับ อ่านแล้วยิ้มเลยครับ ^___^