เดินกอดคอกับความฝัน บนถนนที่เงียบงัน...ว่างเปล่า ความเหงาขับขาน...ในค่ำคืนนานยาว ถนนเส้นนี้ไร้แสงดาว ไร้รอยเท้า ให้อุ่นใจ ฮัมเพลงเบา เบา ปลอบโยนให้ใจไม่รู้สึกว่าเหงา...สักเท่าไหร่ กระชับแขน กอดความฝันแน่น แน่น แนบหัวใจ แล้วทำสิ่งที่ตั้งใจไว้...คือเดินต่อไปจนสุดทาง
25 สิงหาคม 2545 15:08 น. - comment id 70121
โอย มือไวไปหน่อย ยังพิมพ์ไม่ทันเสร็จ กดส่งแล้ว
25 สิงหาคม 2545 15:43 น. - comment id 70132
ให้กำลังใจดีจัง...แม้อ่านแล้วจะเหงาๆบ้าง
25 สิงหาคม 2545 15:58 น. - comment id 70134
...ต่อเติมใหม่ให้จบ...ไม่เป็นไรค่ะ... ..ความหมายดีค่ะ..
25 สิงหาคม 2545 16:05 น. - comment id 70137
เพราะมากเลยค๊า...ม่ะมีที่ติเลย...
25 สิงหาคม 2545 17:42 น. - comment id 70158
นี่ขนาดยังแต่ไม่จบยังเพราะขนาดนี้ ถ้าแต่จบจะเพราะขนาดไหน ขอชมบวกกับความจริงใจ ว่านายแต่งได้เพราะจริงจริง
25 สิงหาคม 2545 20:18 น. - comment id 70180
มาขอกอดลิงด้วยคนให้หมัดกระโดดใส่กัน และก็ช่วยกันเกา และก็ช่วยกันจับหมัดกิน เสร็จแล้วก็วิ่งไปแย่งกินกล้วยกัน หลังจากนั้นก็กระโดดกอกคอกันปีนป่ายขึ้นต้นไม้ไป เฮ้อ.... q{^_^}p
25 สิงหาคม 2545 21:36 น. - comment id 70197
โอย ขอบคุณค่า ที่บอกว่ากดส่งก่อนอ่ะ ลืมใส่ source กับ note ตะหาก แต่กลอนแต่งจบแล้วจ้า มีเท่านั้นแหล่ะ ขอบคุณนะค๊า ที่มาอ่าน เฮ่ย ไอซ์ เดี๋ยวนี้มีเห็บแล้วเหรอ อย่ามาอยู่ใกล้เรานะ กลัวติด
26 สิงหาคม 2545 01:47 น. - comment id 70301
เดินกอดคอกะมังกิ เดินด้วยจิ ได้อ่ะป่าว เดินด้วยช่วยนับดาว ขอเดินหาวปายด้วยคนนุงจิ
26 สิงหาคม 2545 11:52 น. - comment id 70415
ความรู้สึกเหมือนกันเลย....
26 สิงหาคม 2545 17:36 น. - comment id 70500
มังกิ......มังกิ......มังกิ......มังกิ......มังกิ.....ดูเหงาๆ เนาะ
26 สิงหาคม 2545 19:23 น. - comment id 70530
มาๆ กอดคอไปด้วยกันให้หมดนี่เลย