นกหลงทาง

เสี้ยว

เงาทาทาบทับฟ้า              ปีกกางร่าแล้วบินร่อน
พยับแดดกลับรังนอน             แสงสวยอ่อนอ้อนขอบฟ้า
ใกล้แล้วใกล้ลาจาก                 อาทิตย์พรากจากเมฆา
ปีกนกเริ่มอ่อนล้า                    เหินเวหาลับหลงรัง
อีกนิดคงถึงบ้าน                      ปีกซมซานคงถึงฝั่ง
บินฝันถึงไอรัง                        เพื่อเพิ่มหวังพลังบิน
รอก่อนพระอาทิตย์                  อีกสักนิดคงถึงถิ่น
แต่มืด มืดหมดสิ้น                   ก็ยังบินพลัดหนทาง
หลบหลับใต้ใบไม้                    สะท้านกายภัยรอบข้าง
เพียงบินไม่หลงทาง                  ฝันเลือนลางอาจเป็นจริง
พายุสาดกระหน่ำ                      ลมพัดซ้ำสาดทุกสิ่ง
ไร้รังให้อุ่นอิง                           ซุกปีกนิ่งใต้พุ่มไม้
รอบข้างช่างมืดมิด                     เหมือนภัยชิดอยู่ข้างกาย
รังนอนอุ่นสบาย                        น่าใจหายนกหลงรัง
ขอเพียงถึงรุ่งเช้า                       จะบินเข้าให้ถึงฝั่ง
ซุกปีกหลับในรัง                         นกหลงหวังหาทางเจอ