ความฝัน เหลือไว้แค่รอยเหว่ว้า ที่ไขว่คว้าแล้วได้คืนมา..แค่ความเปล่าไร้ ความรักสีฝุ่น ไม่เหลือความอบอุ่นใดๆ เมื่อมันฝังแน่นอยู่ในใจแม้จะกอดตัวเองไว้ก็อุ่นไม่พอ เหมือนวาดฝันไว้บนไบไม้สีน้ำตาล ที่แห้งเหี่ยวมานานเกินกว่าจะให้ฝันเดินทางต่อ ใบไม้ที่กรอบแห้ง รอลมพัดแรง มาทาบทอ หวังเพียงให้วันสุดท้ายของการรอ..ลมจะพัดให้หลุดจากความทดท้อของตัวเอง
11 สิงหาคม 2545 01:08 น. - comment id 66449
หน้าม้า number 1 อิอิ มาอ่าน มาเก็บกลอนใส่หน้าส่วนตัว เย้
11 สิงหาคม 2545 01:40 น. - comment id 66455
เย้ๆๆๆๆๆๆ เพราะๆ จัง
11 สิงหาคม 2545 04:04 น. - comment id 66470
สองคนเนี่ย... น่าอิจฉา เป็นอะไรที่รักกันมากกกกกกกกกกกกกก.........
11 สิงหาคม 2545 13:59 น. - comment id 66519
มาแล้ว พี่นันเน๊ยะ เขากะแกล้งหวานให้ต่อไม่ได้รู้มะ แต่เราก็รู้กันว่าเด้วหวานจะต่อกลับมาได้ แล้วก็กลับมาได้อย่างเยี่ยมยอดมากกกกกกกกเสียด้วย คนอยู่ในเหตุการ์ณ
11 สิงหาคม 2545 14:52 น. - comment id 66524
เหอๆ มีงี๊ล่วย หุหุ
11 สิงหาคม 2545 22:55 น. - comment id 66584
ชอบที่กลอนมีเอกลักษณ์เฉพาะนะ
13 สิงหาคม 2545 11:32 น. - comment id 66864
พี่นันกะพี่หวานเก่งเสมอ
13 สิงหาคม 2545 19:22 น. - comment id 66917
ไม่เก่งหรอก นะ ถ้าพยายามมาจะรู้ว่า มันก็ไม่ได้ง่าย ๆ กว่าจะมีวันนี้ .. เราทุกคนเก่งได้ อิอิ