เด็กน้อย

zonkung

เด็กน้อยเอยเจ้าควรอยู่อย่างสดใส
ท่องเที่ยวไปไม่ไกลอยู่หน้าบ้าน
ถึงเวลาเจ้าหิวแม่มาตาม
กลับเข้าบ้านแม่นั่งป้อนให้อิ่มพี
เด็กน้อยเอยเดี๋ยวนี้นั้นเปลี่ยนไป
ทนไม่ไหวต้องคอยจะวิ่งหนี
จากน้ำมือผู้ใหญ่ที่ยำยี
ทั้งๆที่เป็นสายเลือดของตัวเอง
สังคมหนอสังคมเวียนเปลี่ยนผัน
ความจัญไรเข้าวิ่งคอยข่มเหง
เด็กน้อยต้องอยู่อย่างหวั่นเกรง
กลัวตัวเองต้องตายไม่รู้ตัว
ผู้ใหญ่เอ๋ยท่านนั้นเป็นอะไร
เคร่งเครียดใดถึงลงมือกับเด็กน้อย
ท่านรู้ไหมทุกบาดแผลที่เป็นรอย
มันจะซ้ำช้ำเข้าไปเป็นแผลใจ
ทั้งลึกบาดเข้าในความรู้สึก
สุดหาทางจะเยียวยารักษาได้
จากเด็กน้อยนัตย์ตาแสนสดใส
กลับหม่นไหม้เหลือเพียงรอยน้ำตา				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    1 สิงหาคม 2545 21:20 น. - comment id 64406

    เด็กน้อย
    แววตาเศร้าสร้อยไร้เดียงสา
    ผู้ใหญ่รักมอบด้วยเมตตา
    อย่าบีฑาเด็กน้อยเลย
  • โคลอน

    1 สิงหาคม 2545 22:13 น. - comment id 64424

    อ่านแล้ว หดหู่จัง สังคมเดี๋ยวนี้ ภัยคุกคามเด็กๆมีเยอะเหลือเกิน
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    2 สิงหาคม 2545 02:02 น. - comment id 64456

    ง่ะ.... ให้ข้อคิดดีจังเลยยยย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน