เด็กน้อยเอยเจ้าควรอยู่อย่างสดใส ท่องเที่ยวไปไม่ไกลอยู่หน้าบ้าน ถึงเวลาเจ้าหิวแม่มาตาม กลับเข้าบ้านแม่นั่งป้อนให้อิ่มพี เด็กน้อยเอยเดี๋ยวนี้นั้นเปลี่ยนไป ทนไม่ไหวต้องคอยจะวิ่งหนี จากน้ำมือผู้ใหญ่ที่ยำยี ทั้งๆที่เป็นสายเลือดของตัวเอง สังคมหนอสังคมเวียนเปลี่ยนผัน ความจัญไรเข้าวิ่งคอยข่มเหง เด็กน้อยต้องอยู่อย่างหวั่นเกรง กลัวตัวเองต้องตายไม่รู้ตัว ผู้ใหญ่เอ๋ยท่านนั้นเป็นอะไร เคร่งเครียดใดถึงลงมือกับเด็กน้อย ท่านรู้ไหมทุกบาดแผลที่เป็นรอย มันจะซ้ำช้ำเข้าไปเป็นแผลใจ ทั้งลึกบาดเข้าในความรู้สึก สุดหาทางจะเยียวยารักษาได้ จากเด็กน้อยนัตย์ตาแสนสดใส กลับหม่นไหม้เหลือเพียงรอยน้ำตา
zonkung 1 ส.ค. 2545 19:33 น. - ID 19751 
786
2
0
1 สิงหาคม 2545 21:20 น. - comment id 64406
เด็กน้อย แววตาเศร้าสร้อยไร้เดียงสา ผู้ใหญ่รักมอบด้วยเมตตา อย่าบีฑาเด็กน้อยเลย
1 สิงหาคม 2545 22:13 น. - comment id 64424
อ่านแล้ว หดหู่จัง สังคมเดี๋ยวนี้ ภัยคุกคามเด็กๆมีเยอะเหลือเกิน
2 สิงหาคม 2545 02:02 น. - comment id 64456
ง่ะ.... ให้ข้อคิดดีจังเลยยยย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
