ธารไหลเอื่อยมาบรรจบ... ความแตกต่างช่างมากมาย ... ย่อมไม่มีทางกลืนสภาพ ... แม้นกระทั่งมีโอกาสได้ลอยท้องธารร่วมกัน ... แต่สี .. ยังคงบ่งบอกถึงความแตกต่างอยู่.. เธอ..ฉัน...แตกต่างกันตั้งแต่วันแรก... สาระไม่ใช่อยู่ที่วันที่พบกัน ไม่ใช่... โซ่ตรวนได้พันธการเราไว้ ต่างก็มี ต่างก็รู้...ใช่ ย่อมเป็นดั่งเช่นธารสองสี ... เมื่อถึงทางแยก เรายังคงยืนขึ้นอย่างยืนหยัด .... ขม...เธอรำพัน หวาน....ฉันไขว่คว้า ย่อมเป็นดั่งธารสองสี ... ย่อมเป็นเช่นนั้น นิจนิรันดร์ จนกว่าวันที่ฉันได้รับการปลดปล่อย .. ต่อไปสายน้ำจะเหลือเพียงหนึ่ง ฉันมลาย.......แต่ไม่ใช่กลายเป็นสายน้ำดั่งเดิม
29 กรกฎาคม 2545 17:07 น. - comment id 63659
คิดว่าสายธารสามารถไหลรวมเป็นสายเดียวกันได้ถ้าถึงเวลาและโอกาสที่เหมาะสม
29 กรกฎาคม 2545 17:20 น. - comment id 63661
ไม่หรอก ต่างสายธาร ต่างจิตวิญญาณ ต่างหน้าที่
29 กรกฎาคม 2545 20:15 น. - comment id 63705
คิดถึงเพลง At the beginning อ่ะ We were strangers Starting out on a journey Never dreaming what wed have to go through Now here we are And Im suddenly standing At the beginning with you No one told me I was going to find you Unexpected, what you did to my heart When I lost hope You were there to remind me This is the start Life is a road, and I want to keep going Love is a river I want to keep flowing Life is a road, now and forever Wonderful journey Ill be there when the world stops turning Ill be there when the storm is through At the end I want to be standing at the beginning With you
29 กรกฎาคม 2545 20:32 น. - comment id 63717
ใช่ค่ะ เหมือนเพลงนี้
30 กรกฎาคม 2545 02:16 น. - comment id 63765
แหม.... นึกว่ามังกิ เขียนเปงภาษาอังกฤษซะอีก