เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก เสียงเล็กไอ้โต้งโก่งคอขัน สัญญาณม่านหมอกหยอกแสงตะวัน ลุงมั่นผันตัวสู่หัวกระได รวงข้าวโยกย้ายไล้สายหมอก ลมพลิ้วริ้วระลอกดอกหญ้าไหว กรูฝันพรมหว่านผ่านนาละไม ก่อหวังครั้งใหม่ในวันนี้ ถึงเวลา ลุงมั่นกับท้องทุ่ง คมเคียวหมายมุ่งประจำที่ เก็บเกี่ยวกอบฝันกันอีกที ฝันฤดูแห่งฤดี ที่เฝ้ารอ เปลี่ยนวัน ผันเดือน เคลื่อนไหว แดดเลียลมไล้จนใจฝ่อ จึงผลิเม็ดพวงเป็นรวงช่อ กะดูคงพอมีกำไร ฟ่อนฟางกลางลานคืบคลานแล้ว ต่อยอดเป็นแนวดูสูงใหญ่ นวดเสร็จเมล็ดนั้นก็ทันใจ เย้ายวนไฉไลเสียยิ่งนัก แน่ะนั่น! พ่อค้ามาถึงแล้ว แว่วแว่ว คนที่พอรู้จัก เลียบเลียบ เคียงเคียง ด้วยเสียงทัก ค่ำนี้ขอ ฉลองหนักด้วยสักคน จบวันอันชื่นด้วยรื่นสุรา ตามวิถี ที่มีมา อีกหนึ่งหน ไม่เห็นต่าง จากคนเมือง อันวกวน หาเรื่อง หาเหตุผล มาร่ำสุรา
23 กรกฎาคม 2545 06:50 น. - comment id 62376
เรน..ว่า...บทกลอน.... ..ของพี่ตะวัน.... มองเห็นภาพ....ชัดเจน..ท้องทุ่ง... หญ้าสวย....รวงข้าว.... จินตนาการ....ของเรน....สวยจัง...
23 กรกฎาคม 2545 08:04 น. - comment id 62388
ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะตะวัน บทนี้รักมากนะคะ
23 กรกฎาคม 2545 16:19 น. - comment id 62441
อิอิ...ทีแรกเรานึกว่าตะวันจะออกแนวเพื่อชีวิตอะไรประมาณนั้นซะอีก แต่เป็นแนวนี้ก็น่ารักดีค่ะ... ว่าแต่เย็นนี้ ตะวันจะไปร่ำสุราที่ไหนหรือเปล่า ป.ล. เมื่อวานนี้ฉันส่งเมลไปหา แต่ไม่รู้ว่าตะวันจะได้รับไหม ถ้าว่างก็ช่วยตอบมาให้ฉันอุ่นใจ ว่าอย่างน้อยเมลที่ส่งไปก็ไม่ได้หลงทาง ไปไหน -- นะคนดี -- (อิอิ)
29 สิงหาคม 2545 00:49 น. - comment id 71160
อืม...เห็นภาพชัดเจนเลยค่ะ