เวลาหมองควรร้องไห้ ฉันยังยิ้มได้ทำเริงรื่น ค่อยกลับไปน้ำตารื้น ในค่ำคืนที่ไม่มีใคร ห้วงเวลาหงอยเหงา ยังคอยกระเซ้าใครก็ได้ ทำเหมือนเริงร่ากว่าใคร แล้วกลับไปถอนใจในค่ำคืน ช่วงเวลาอกหัก ทำอย่างไม่เคยรักไม่ขัดขืน ยังสบตายิ้มให้คล้ายยังชื่น แต่กลับไปล้มทั้งยืนเศร้าเสียใจ ใครจะอ่านฉันออก แม้ตัวเองยังหลอกได้ อยากบอกรักเธอแทบตาย แค่อยู่ใกล้คงไม่เข้าใจใช่ไหมโฉมตรู
20 กรกฎาคม 2545 08:25 น. - comment id 61728
มันก็ต้องมีกันบ้าง เอาน่ะ สู้ๆ
20 กรกฎาคม 2545 08:38 น. - comment id 61736
เล่นละครได้ถึงใจและถึงบท บทงามงดบทเสียสละมิหวั่นไหว ละครชีวิตจริงลูกผู้ชายคนกล้าท้าทายใจ บทยิ่งใหญ่ที่ขวัญนี้พลีติดตาม ขอให้ไหล่เพื่อนคนนี้ที่พิงพัก ในอ้อมตักในอ้อมใจไม่เหยียดหยาม รักเธอพิสุทธิใสด้วยดวงใจทุกโมงยาม ไม่ขอห้ามขอให้รักอย่าหักใจ ยอมเสียใจดีกว่ามิเคยรู้จักรัก ยอมใจภักดิ์ดีกว่ามิหวามไหว ยอมเสียขวัญไปเถอะยอมเสียใจ ยอมยอมไป..ใจเรารู้..อยู่เพื่อรักอยู่เพื่อใคร! นะดวงใจแสนดีเป็นสีทองเช่นดอกคูน..
20 กรกฎาคม 2545 10:13 น. - comment id 61775
พี่ดอกคูณเศร้าจังเลยค่ะ
20 กรกฎาคม 2545 13:14 น. - comment id 61804
เข้าใจได้ดีเลยค่ะ แบบนี้ เป็นเหมือนกัน
20 กรกฎาคม 2545 15:10 น. - comment id 61821
ชีวิตก็เหมือนตัวละคร บทบาทบางตอนยอกย้อนดูตัว พี่ดอกคูณพบเรื่องเศร้าหมองมองมัว สู้ใจตัวแล้วจะพบเรื่องราวอันผ่องใส วันหนึ่งอาจเห็นแสงแจ่มจำรัส ระยิบระยับเบิกบานดั่งหิ่งห้อย ขอพี่ดอกคูณรับฟังแลชม้อย คล้อยฟังเสียงรับรักจากใจเธอ
20 กรกฎาคม 2545 23:43 น. - comment id 61902
หลอกตัวเอง... ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดนะคะ...
21 กรกฎาคม 2545 00:12 น. - comment id 61909
มาให้กำลังใจพี่ดอกคูณจ้า
21 กรกฎาคม 2545 23:11 น. - comment id 62079
อย่างนี้เค้าไปเรียกหลอกตัวเองหรอกค่ะ แค่เราทำสิ่งที่ควรจะทำเท่านั้นเอง ถึงมันจะไม่ตรงกับใจเราก็ตาม แต่เราก็รู้นี่ค่ะ ว่าเราทำอะไรอยู่ เพียงแต่อาจไม่มีใครเข้าใจเรา เพราะคนที่เราหลอกจริง ๆ นะ เป็นใครหลาย ๆ คน ที่ไม่ใช่เราต่างหาก