ในวันที่เธอนั่งมองฟ้าอยู่อีกฟากฝั่ง ฉันเองก็นั่งนับดาวเป็นเพื่อนให้เธอร้างเลือนความเหงา วันที่เธอสับสนกับมนต์มายาในโลกแห่งเงา ฉันเองคุกเข่า...ภาวนา...ให้เธอกลับมาในโลกแห่งความจริง วันที่เธอทนทุกข์กับเรื่องราวร้ายร้าย ฉันหวังมากมาย...ว่ามันจะสอนเธอได้...ให้ใจสงบนิ่ง เห็นมารยาในแววตาใสและเห็นความจริงใจที่แท้จริง มีใจรับรู้ทุกสิ่ง...มากกว่าจะตัดสินความจริง...จากสายตา และแม้จะได้ยินเสียงแค่ในความคิดของฉัน แม้เธอไม่รับรู้มัน...ก็ไม่ได้สำคัญอะไรนักหนา เมื่อความห่วงใย...ใช่เพียงการผูกใจติดกับคำสัญญา และแม้เธอจะเห็นมันไม่มีค่า...ก็ใช่ว่า...จะเปลี่ยนแปลง...
10 กรกฎาคม 2545 22:20 น. - comment id 60129
ู^-^
11 กรกฎาคม 2545 01:34 น. - comment id 60152
เพราะมากๆ เลยอ่ะ ขอเก็บไว้เป็นกลอนที่ชอบนะคะ มีคนเคยบอกว่า อย่าฟังแค่สิ่งที่คนพูด แต่ให้ฟังในสิ่งที่เค้าไม่ได้พูดด้วย คงเหมือนกับ..อย่ามองแค่สิ่งที่เห็นผ่านสายตานี่ล่ะเนอะ
11 กรกฎาคม 2545 14:51 น. - comment id 60337
เพราะมากเลยนะ รู้ไหม อ่านแล้ว อมยิ้มนิด ๆ .. ^__^ ไม่ได้เข้ามาอ่านนานแล้ว ขอบคุณที่เข้าไปทักทายกันเสมอ ขอบคุณจริง ๆ นะ
12 กรกฎาคม 2545 20:58 น. - comment id 60540
ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจเสมอ
16 กรกฎาคม 2545 23:33 น. - comment id 61335
มองฟ้าอยู่อีกฝั่งฟ้า ส่งใจมาคนที่ฟ้าอีกฟากหนึ่ง ใจมันโหยมันหาถูกรัดตรึง คนถึงคนซึ่งชั่วชีวิต...คิดถึงเธอ วันเวลาร้ายๆผ่านไป ฉันตรองได้คนที่อยู่ในใจเสมอ ไม่มีใครนอกจากคนนั้นนั่นคือเธอ มองฟ้าจนเหม่อ ไม่รู้เธอ คิดอย่างไร ถ้าฟ้าสื่อภาษาถึงเธอได้ บอกเธอด้วยได้ไหมฉันร้องไห้ คิดถึง คิดถึง จนน้ำตาพราย รอวันกลับไป เพื่อสารภาพ จากใจฉันคนนี้ ไม่รู้เกี่ยวกันเปล่าเนาะ
17 กรกฎาคม 2545 10:21 น. - comment id 61360
ซึ้งมากเลยค่ะ ออกจะเข้ากัน : )