หญิงชรา

ริมถนนคนพ่านผ่านไปมา
หญิงชราหน้าเศร้านั่งเฝ้าอยู่
พูดร้องขอรอสตางค์พลางมองดู
น่าอดสูผู้ใดไม่เมตตา
ลูกหลานเหลนเวรกรรมช่างทำได้
ใยจึงไร้น้ำใจได้จริงหนา
ทิ้งแม่เฒ่าเก่าแก่แลชรา
ทนก้มหน้าท้าแดดที่แผดแรง
เธอเคยเป็นเช่นแม่ดูแลเรา
จึงควรเฝ้าเอาใจใส่ไม่หน่ายแหนง
อย่าทอดทิ้งเธอไว้ไร้เรี่ยวแรง
มิควรแล้งแห้งน้ำใจมีให้กัน
ช่วยอุ้มชูดูไว้ให้เลิศหรู
คอยเลี้ยงดูชูไว้ให้สุขสันต์
หมั่นดูแลแม่เฒ่าเฝ้าทุกวัน
น้ำใจนั้นนำท่านพลันสุขใจ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

นกตะวัน 8 ก.ค. 2545 23:32 น. - ID 18179

597

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/18179 ที่มา: - , นกตะวัน

comments powered by Disqus

Jeminine

8 กรกฎาคม 2545 23:59 น. - comment id 59698

บางทีกว่าที่เขาจะคิดได้
ก็คงเป็นวันที่เขาแก่ตัวลง
และไม่มีใครมาดูแลเหมือนกันนะคะ

โคลอน

9 กรกฎาคม 2545 00:27 น. - comment id 59708
```
อืม...อ่านแล้วหดหู่
```
ผีเสื้อปีกบางฯ

9 กรกฎาคม 2545 06:25 น. - comment id 59754
```
เศร้าจังเลยนะคะ 

T_T
```