ไม่เคยได้เอ่ยคำรัก ไม่ค่อยได้พูดคำหวาน เธอก็เลยพาลว่าฉันเป็นคนใจร้าย เธอไม่รู้หรอก...ต่อหน้าที่เธอเห็น กับความรู้สึกภายในใจ.... มันต่างกันมากมายกับสิ่งที่ฉันเป็น ความคิดถึงอยู่ที่ลมหายใจ ความห่วงใยคือสายลมโอบกอดรอบกายเธอนั้น ความผูกพัน แทนบทกวีที่เพียรแต่งให้เธอทุกวี่วัน และความรักของฉัน คือ ความอดทนเมื่อไกลห่างเธอ