Alexandria

ชาวหาดวาดกวี

Passing through the night, unknown
To stars and moons, I traveled alone.
In a floating study room,
Alexandria, I would find some rest.
Looking out of my window, I would see
a dazzling pool on the top roof where
humble olive trees lie independently.
They stand perpetually green and free
From earth that holds roots.
From eyes that value fruits.
They stretch their lose arms to many moons,
Countless stars and worlds. 
But one universe ever found
Seems so far understanding
That one reachable arm of olive trees
Could barely touch its edge
Where great emptiness 
may be a little inch beyond. 
--(C)May 6, 2001				
comments powered by Disqus
  • Mindy

    15 กรกฎาคม 2545 10:16 น. - comment id 61085

    This is a great poem.  I hope that one day you will go there.  I cant imagine how pretty this place could be.
  • ชาวหาดฯ

    15 กรกฎาคม 2545 10:18 น. - comment id 61086

    We could go soon if you could pay for the expense:) Thanks!

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน