ฉันยืนเป็นเพื่อนค่ำทุกคืน ปล่อยใจไหลรื่นในความว่าง สลับเปล่าในเวิ้งฟ้าคว้าง หวังพบรอยทางแห่งความหมาย ฉันยืนท้อแท้ใต้ตะวัน เมื่อความฝันพลันลางจางหาย ความคิดแน่นิ่งประดุจตาย ฝันกระจายในวันแห่งฤดูร้อน ฉันอาจวางฝันเมื่อกลางวัน หยุดดื้อถือรั้นยอมโอนอ่อน ยามราตรีเมื่อชีวีเพลียนอน ฉันแรมรอนดื่มคืนตื่นจินตนาการ.