++ อนิจจา ภาษาไทย +++

วฤก


๏ โอ้ภาษาพาสิ้นแผกลิ้นแล้ว
พากย์ไทยแผ่วเพียงพร่ำคำครูขาน
ครั้นเรียนครบจบมาวิชาชาญ
เหมือนน้ำผ่านหัวตอนับพอกัน
เทอรักฉันมั่นใจหั้ยว่ารักส์
ไม่กล้าทักที่ผิดคิดแผกผัน
ทำภาษาพาเพี้ยนเปลี่ยนบทบรรณ
ชาติคงสั้นสิ้นสูญดังกูณฑ์ลาญ
เมื่อคนไทยไม่รักไทยใครจะรักษ์
ไม่รู้หลักเขียนไทยไว้สื่อสาร
เหลือแต่เราเฒ่าแท้แก่โบราณ
วันสิ้นปราณปราศพ้นคนเขียนไทย
โอ้ภาษาพาเพี้ยนพาเปลี่ยนพากย์
เราไร้รากไร้กอก่อไฉน
เขียนอย่างเทศวิเศษศัพท์ว่าจับใจ
ถ้อยคำไทยคงสิ้นคนผินดู ๚ ๛				
comments powered by Disqus
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    17 มิถุนายน 2545 21:16 น. - comment id 56085

    ^_^ 
    
    
  • พรระวี

    17 มิถุนายน 2545 22:01 น. - comment id 56103

    ความรู้สึกที่ค้างคาใจผมอยู่ก็เรื่องนี้แหละ เคย
    ทักท้วงกะลูกหลาน  มันหาว่าปู่นะแก่หง่อมแล้ว
    อยู่สบายๆเหอะ ตามเด็กๆไม่ทันหรอก เลยออก
    จะเงียบงันไปทีเดียว อาจารย์หมอกระทุ้งได้ถูกใจผมจริงๆ ครับช่วยกันคนละไม้ละมือ ก่อนที่ภาษา
    มันจะวิปริตไปกว่านี้
  • dokkoon

    17 มิถุนายน 2545 22:16 น. - comment id 56106

    รู้สึกแบบเดียวกัน
  • ทะเลขวัญ

    17 มิถุนายน 2545 23:23 น. - comment id 56127

    บางทีทัศนะบางคนเขาคิดว่าน่าร้ากมากที่จะทำเด็กด้วยใช้ภาษาเด็กๆให้โลกนี้มีสีสันอย่าจิงจัง
    จิงใจ เลยนะเพ่....
  • วฤก

    18 มิถุนายน 2545 08:58 น. - comment id 56156

    มาขอบคุณผู้เยี่ยมเยียนเช่นเคยครับ
    
    เขียนกลอนนี้เสร็จ คิดอยู่นานเหมือนกันว่าจะนำมาลงไว้ที่นี่ด้วยหรือไม่ 
    เพราะนักกลอนที่นี่มีหลากหลายวัย หลายความคิด แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่านำมาเสนอด้วยดีกว่า เพื่อให้รู้ว่าคนแก่ ๆ คิดยังไงกับการใช้ภาษาของเด็ก ๆ
    
    
    คุณพระระวี ... ดอกคูณ ....
    
    พอเข้าใจหรอกครับว่าการใช้ภาษาแบบนี้เป็นภาษาวัยรุ่น 
    แต่อดเป็นห่วงไม่ได้ ว่าต่อไป ... ภาษาไทยเราจะเป็นยังไง
    
    ทะเลขวัญ ...
    
    เป็นทางเปลี่ยนของภาษา บางคนมองว่าน่ารัก ..แหะ ๆๆๆ แต่แก่ ๆ อย่างพ้ม มันตกใจน่ะครับ
    เอ๋ .... เรียกว่าเป็นช่องว่างของวัยได้ไหมนี่
    
    ผีเสื้อปีกบาง ... 
    
    ขอบคุณครับที่มาเยี่ยม แล้วมอบยิ้มหวานพิมพ์ใจไว้ให้
    
  • ฟา

    20 มิถุนายน 2545 15:16 น. - comment id 56680

    ตอนนี้คงต้องบอกพี่วฤกว่า ได้แต่ทำใจค่ะ แต่ก็นะคะ อะไรที่มีคุณค่าที่แท้จริงยังไงเสียก็ต้องมีคนเห็นค่านั้นค่ะ ถึงแม้ถ้ามีการสูญไป แต่ก็ไม่เป็นการหายสาบสูญเพราะจะมีคนที่เห็นค่าและกล้าพอนำขึ้นมาพัฒนาเผยแผเหมือนหลาย ๆ  อย่างที่สูญไปแล้วก็มีคนมุ่งมันนำสิ่งเหล่านั้นให้เจิดจรัสขึ้นอีกครั้งในปัจจุบันค่ะ
  • ฟา

    20 มิถุนายน 2545 15:20 น. - comment id 56681

    แผ่ตกไม่เอกไป ขออภัยเจ้าค่ะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน