9 มิถุนายน 2545 00:01 น. - comment id 54728
เนื้อหาและจินตนาการเยี่ยมยอด อ่านแล้วเหมือนนั่งอยู่บนปุยเมฆลอยล่องไปตามขอบรุ้ง มลังมเลืองไปด้วยไออุ่นของความรัก.
9 มิถุนายน 2545 07:01 น. - comment id 54754
อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาอ่ะ โรแมนติกซ้าาาาาาา
9 มิถุนายน 2545 14:42 น. - comment id 54774
เพราะจังเลยครับ ^^ โรแมนติกด้วย
9 มิถุนายน 2545 16:54 น. - comment id 54782
โรแม้นช์จังเลยง่ะตัวเองอิจฉาจัง
9 มิถุนายน 2545 20:00 น. - comment id 54795
บทนี้ ซึ้ง นะ และได้ความหมายดีมากด้วย
9 มิถุนายน 2545 21:17 น. - comment id 54804
กลอนเพราะจัง คงหายเศร้าแล้วนะขวัญ
9 มิถุนายน 2545 22:07 น. - comment id 54812
โรแมนติกจังเลย...หวาน...ซึ้ง
10 มิถุนายน 2545 00:23 น. - comment id 54833
อื้ม ความรู้สึกแบบนี้ แสงตะเกียงที่ว่า เป็นความรู้สึกที่ อ่อนไหวมากครับ มันใกล้จะดับ เพราะถ้าดับนะ บรื๊อออออออ ....จุดจุดจุด กลัววววผีอ่ะ วังเวง อื้มมม ...จบ เป็นกำลังใจให้ครับพี่ขวัญ...
10 มิถุนายน 2545 10:45 น. - comment id 54880
สุดยอด สุดยอด