ใครหนอเดินคนเดียว แสนเปล่าเปลี่ยวลดเลี้ยวไป หนทางกว้างยาวไกล ช่างกระไรเดินได้ทน เธอคงมุ่งตามหา คนเดินหน้าใครสักคน คนนั้นช่างเหลือทน เดินร้อนรนไปคนเดียว ไม่คิดแม้เพียงนิด ใครตามติดให้แลเหลียว ปล่อยเธอชอกช้ำเชียว เดินลดเลี้ยวตามเรื่อยมา สงสารแสนสงสาร ทรมานทั่วกายา แสงแดดยิ่งแผดกล้า เผาผิวหน้าให้ไหม้พอง ถนนก็น่าบ่น ฝุ่นมากล้นจนเนืองนอง อากาศแล้งหม่นหมอง ไม่น่ามองไม่น่าดู สองข้างทางยังเปลี่ยว น่าหวาดเสียวเจอเงี้ยวงู ผู้ใดใครจะรู้ เธอเดินอยู่อย่างจำใจ อยากเดินไปเป็นเพื่อน แต่แชเชือนไม่กล้าไป กลัวเดินไปเคียงใกล้ เธออาจไปเดินไกลห่าง เมื่อนั้นฉันคงเศร้า ปล่อยเธอเหงาและอ้างว้าง เดินกันคนละทาง ต่างก้าวย่างตามทางตน
นกตะวัน 4 มิ.ย. 2545 17:24 น. - ID 16212 
541
1
0
5 มิถุนายน 2545 12:18 น. - comment id 54026
เธอเดินคนเดียวจริงจริงหรือเปล่า หรือว่าเธอมีคนชิดใกล้แต่ไร้เงา ให้ได้เห็น จึงมองเห็นว่าเธอเดินคนเดีว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
