จากปลายพู่กัน

monki

จรดปลายพู่กันลงบนกระดาษ
บรรจงวาดทุกเส้นสายระบายสี
สร้างเธอจากความทรงจำที่ยังมี
ไว้ตรงนี้--โลกที่มีเพียงแต่เรา...
จุ่มถาดสี มือลากไปตามใจสั่ง
ไม่กี่ครั้งก็พลันหายคลายจากเหงา
ความรู้สึกอ่อนโยนที่บางเบา
เริ่มแผ่เข้ามาห่อหุ้มในหัวใจ...
มีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียน
ที่ได้เพียรเก็บรายละเอียดทุกอย่างไว้
เพราะไม่อยากให้วันหนึ่งเธอเป็นเพียงแค่ใคร
ที่ค่อยค่อยเลือนหายไปตามกาลเวลา...				
comments powered by Disqus
  • อามามิยะ

    1 มิถุนายน 2545 16:03 น. - comment id 53231

    กับความทรงจำครั้งเก่า
    อาจจะเหงา ที่ความเป็นเราห่างหาย
    ไม่เคยลืมวันเวลาที่ผ่านมา..แม้เดียวดาย
    กับบางคนที่ห่างหาย  แต่หัวใจไม่เคยลืม..
    
    ความทรงจำเก่า..เก่า  อาจจะมีเหงาบ้าง  แต่ก็มีความสุขดีที่ได้คิดถึงนะจ๊ะ
  • ละอองน้ำ

    1 มิถุนายน 2545 18:19 น. - comment id 53274

    มันคงเป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ไม่อาจลบเลือนด้วยกาลเวลา  : )
  • ฟ้าจางๆ

    2 มิถุนายน 2545 15:26 น. - comment id 53412

    ได้จดจำตลอดไปในใจใครคนหนึ่ง
    ลึกซึ้งกินใจใครคนนั้น
    มีเรื่องราวเชื่อมโยงถึงกัน
    มีฝันที่คล้ายกันอยู่ในใจ
    
  • ตื่น

    2 มิถุนายน 2545 22:11 น. - comment id 53484

    ชอบตรงคำว่า จุ่มถาดสี มือลากไปตามใจสั่ง  อ่ะครับ
    เห็นภาพเลยครับ
    
    แต่งเก่งจัง
  • monki

    2 มิถุนายน 2545 22:57 น. - comment id 53498

    ขอบคุณเจ้าค่ะ ทุกๆ ท่าน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน