หลายๆครั้งที่คิดจะปลดปล่อยตัวเอง ให้ออกจากบางสิ่งที่เส็งเคร็งที่ใครๆ เขารับไม่ไหว แต่จนแล้วจนรอด..ก็ยังคงวนเวียนกับวังวนเหวหัวใจ กับความรักที่แขวนไว้บนเส้นด้าย..ที่ไม่นานก็จะขาดลง ได้แต่รอคอยเวลา..หวังให้หัวใจเข้มแข็งกว่านี้ รอให้หัวใจรักที่มีมอดไหม้..เป็นเศษผง รอให้ชีวิตหลุดพ้น..และรู้จักที่จะปลง รอวันที่ฉันจะตัดใจลงและรู้สึกสงสารตัวเองมากกว่าที่จะรู้จักแต่รักเธอ